Is It So Hard To Take Care Of A Little Child? *8*

Melanie
Bill pov


Ik schuif een stoel achteruit en ga erop zitten terwijl Gustav even met Hope het ontbijt kiest. Evenwichtig eten voor een klein kind is belangrijk zei Gustav en ik lach zachtjes aan die moment daarnet. Ik neem een croissantje en eet hem op een een kopje koffie. Tom speelt wat met Lottie en zo te zien heeft Lottie het naar haar zin. Ik doe het bordje weg en klop de kleine stukjes croissant van mijn vingers en shirt. Ik pak Lottie over van Tom zodat hij wat kan drinken en rusten. Een kind zit vol energie maar is dat ook bij Tom . Ik lach en zet haar op men schoot. 'En wat hebben we vandaag te doen?' vraag ik aan David. 'Nou omdat we gisteren pech hadden is de auto nu in de autokeuring en moeten we wachten tot dat hij gemaakt is.' 'Kan je geen andere nemen?' vraagt Tom met een mondvol cake. 'Nee, als we een andere auto nemen duurt het nog langer om het hier heen te krijgen dan een auto repareren' lacht David. Tom knikt en eet verder. 'Moeten we niet de ouders zoeken van Lottie?' vraag ik. 'Niet dat ik het erg vindt maar ze moet toch terug.' David knikt. Ik zou bellen en vragen aan mensen om een foto van haar te trekken en op een affiche te zetten en overal op te hangen.' lacht David. Ik knik en kijk nar Lottie die totaal afgeleid is door een waaiertje. Zo eentje die gevouwd is als een bloem en draait als er wind door raast. 'Mooi, bloemen!! Hebbe!!' giechelt ze en wijst met de vinger naar de waaiers. David staat op en pleegt een telefoontje terwijl ik met Lottie een waaier koop voor haar.

'En dat is dan 2 euro' lacht de mevrouw. Ik lach en geef haar een briefje van 5 euro. 'Hou de rest maar!!' lach ik. De mevrouw kijkt me aan en lacht dan. Ik wil me bijna omdraaien maar dan roept de mevrouw me terug. 'Ben jij niet Bill van Tokio Hotel?' lacht ze. Ik knik en glimlach. 'Mijn dochter is een heel grote fan van jouw, zou ze een handtekening mogen?' vraagt ze en drukt een blad papier in mijn handen. Ik pak een alcoholstift en krabbel er snel eentje op. Opeens hoor ik een meisjes stem. 'Hey, mam Ik heb de boodschappeu...' de boodschappen zakken vallen op de grond met een plof en een paar blauwe ogen kijken me recht aan. Ik lach en raap de zakken weer terug op. 'Oh heey Melanie, wat een goede moment, deze jongeman is Bill Kaulitz van Tokio Hotel, die and waar je zo een fan van bent!' roept ze blij naar het meisje die Melanie heet. Ik geef het aan haar en meteen waakt ze uit haar staar actie en glimlacht verlegen. 'Ik neem het wel over!!' lacht de mevrouw en neemt de zakken uit Melanie' handen. Ik steek mijn handen uit en kijk haar aan. 'Hallo, ik ben Bill' lach ik. De meisje steekt haar hand ook uit en schud trillend mijn hand. 'Ik benneuh...Melanie' stottert ze. Ik lach. 'Aaardig kennismaken!!' glimlach ik. 'UHuhu...'kwam er alleen maar uit haar mond. De mevrouw komt terug en kijkt Melanie aan. 'Waarom ga je niet mee met hem? Je hoeft niet meer te helpen hoor!!' lacht ze. 'Mamaah...' bloost ze. 'Het geeft niet je mag mee we ziten daar gewoon hé' lach ik en geef haar een hand. Ze neemt het aan en loopt met me mee het hotel in. De rest komt meteen in de lobby staan en begroet haar. 'Dat heb je mooi gedaan, wat een mooi meisje heb je gestrikt zeg!è!' lacht Tom. 'Ik ben haar gewoon tegengekomen hoor!' lach ik. 'Er is helemaal niks aan de hand!' 'Wacht maar !!' zegt Tom geniepig.