29, Lynna Clearway.

Nerveus sta ik te wiebelen op mijn benen. Wat als ze gewoon de deur voor mijn neus toeslaat? Wat nu als het helemaal niet meer goedkomt? Een zenuwachtige zucht verlaat mijn mond, terwijl mijn wijsvinger zich op de deurbel vestigt. Nog even twijfel ik, waarna ik met volle kracht het knopje indruk. Enkele tellen is het stil, waarna ik iemand hoor ratelen aan de deur. Oh boy.
"Liam, ehm, ik vroeg me af of April hier toevallig niet is", vraag ik hem met mijn blik op iets anders dan zijn prachtig lichaam gericht. Hij kucht even en krabt aan zijn nek -wat ik ongelooflijk schattig vind-. "Ze is gaan werken. Ik weet niet wanneer ze terugkomt. Het zal vast niet meer zolang duren, denk ik." "Ah, oké." Een ongemakkelijke stilte valt. "Anders moet je hier binnen even wachten tot ze - oh, daar is ze!" Hij wijst naar de overkant van de straat en ik draai mijn hoofd. April loopt mijn gezichtsveld binnen en nervositeit groeit binnenin mijn lichaam.

"Wat doe jij hier?" Haar stem klinkt hard, glashard. Auwtch. Ik frunnik wat met mijn vingers aan de zoom van mijn T-shirt en kijk haar dan verontschuldigend aan. "Het spijt me. Van alles. Ik had je nooit zo mogen uitschelden, ik had je nooit een slet mogen noemen." Mijn stem neemt af en een brok vormt zich in mijn keel. "Het spijt me zo." Ik vestig mijn blik hoopvol op haar gelaat, maar ze laat niets zien. April loopt me straal voorbij en geeft Liam een zoen. Ik werp mijn blik zo snel als mogelijk op iets anders, maar die kleine zoen brengt toch heel wat teweeg. Een drukkende pijn in mijn borst laat me even naar adem happen. Ik weet niet of ik zichtbaar ineenkrimp, maar zo voelt het wel. "Het is duidelijk, April. Je hebt hem, je houdt hem. Alsjeblieft", fluister ik, zo zacht als de wind.
De blik in haar ogen lijkt iets te verzachten, maar heel overtuigd is ze nog steeds niet. Ze wurmt zich los uit Liam's omhelzing en wandelt twijfelend naar me toe. "Ik weet het niet, Lynna."