Hoofdstuk 2

Yriss rende verder. De weg vinden naar het dorp was niet moeilijk, maar hoe ongemerkt binnen de komen? Dat was andere koek.
Uiteindelijk zag ze Mell, Vwere en Yozi zitten. Ze waren al vlak bij het dorp, maar niet zo dichtbij dat ze het konden zien.
Yriss voegde zich bij hen. Ze glimlachte naar de andere en ging bij hen op het nog natte gras zitten.
Samen genoten ze van de late middagzon. Er was in de omgeving verder geen geluid te horen. Ook in de richting van het dorp was het levenloos, zoals altijd.
Vwera was de eerste die de stilde onderbrak. Ze deed haar ogen open en keek met haar glanzende, groene ogen naar Yriss
‘Hoe komen we nu naar binnen? Als we via de hoofdweg gaan worden we gesnapt’ Ze schudden haar hoofd en keek naar Yozi.
‘En het heeft ook geen zin om net te doen alsof we weg waren, ze merken het toch wel door al die kleerscheuren. Yriss, weet jij niet wat?’
Yriss deed langzaam haar ogen weer open, zodat ze de ondeugende gezichten van Vwera en Mell kon zien. Alleen Yozi was in het gras gaan liggen en gaf verder geen enkel teken van interesse.
Ze zuchte: ‘we kunnen misschien zeggen dat je van de hooibalen in het veld bent gevallen bovenop Yozi. Mell en ik hoorde jullie schreeuwen en gingen naar jullie toen. Goed idee?’
Vwera knikte en keek weer terug naar yozi. ‘hé Yozi, zullen we dan maar naar het veld gaan en van een hooibaal afspringen’ Ze geageerde niet, dus gaf Vwera haar maar een flinke tik in haar gezicht.
‘AUUWWW, laat dat!’
‘kom nu, we moeten er niet te lang over doen en..’
‘ja ja, ik komt al’
Ze spongen beide overeind en bleven gelijk weer staan. Een paar seconden keken ze elkaar doordringend aan. Yozi’s ogen stonden in vlam. Vwera glimlachte opeens, gaf een kreet en rende weg, terwijl yozi haar haast grommend volgende