SaveUsFromJasper,He'sDrivingUsCrazy!

BlaBlaBla… wat kan dat kind zagen. Jacob was dicht bij. Hij werd helemaal gefrustreerd door een meisje dat hem bleef vragen waarom hij zo gebruind was en of hij thuis een zonnebank had waar hij iedere dag onder lag. Ik herkende ze als Jessica.
Ik parkeerde de auto net naast die van Jacob.
Ik stapte uit en bleef er bij staan toen ik haar uit de verte zag komen met een meisje waar ze aan het babbelen was en Jacob die nog steeds aan het luisteren was naar het gezeur Jessica naast hem.
“Wat doen we hier precies” vroeg Emmet. Ik knikte met men hoofd naar het groepje die naar ons toe kwam. “Oh, we gaan er voor zorgen dat Jasper niet meer op een deprimerende zombie lijkt, goed plan” lachte hij. Ik knikte lachend en keek terug naar Charlotte. Ze merkte ons maar pas op toen ze bij haar eigen auto was. “Edward? Jij mocht toch naar huis”
Ik knikte en liep op haar af. “ik wil eigenlijk eens met jou praten, Charlotte”
Jacob gromde kwaad maar ze knikte als onder hypnose ja.
Ik nam haar bij haar arm terwijl wat verder liepen van de andere.
“wat is er Edward?” fluisterde ze. Ze probeerde te glimlachen maar erg overtuigend was het niet.
“Jasper is…” ik fronste men hoofd wat haar ongerust maakte.
“Jasper is wat? Is hij oké?” Ik grijnsde en haar hartslag werd rustiger.
“Jij doet dat helemaal niet goed brulde Jasper en duwde me weg.
“Het zit zo” begon hij en legde zijn gespierde arm om haar té kwetsbare schouder.
Breek hem alsjeblief niet dacht ik bij mezelf.
“Jasper houd va je… en… man dit is zo fout… je moet ons redden Charlotte. Van hem. Hij loopt helemaal depressief door het huis.. en met zijn speciale ‘krachten’ laat hij ons dar ook onder lijden. Wil je soms dat ik gek word…”
Ik onderbrak hem “zo is het wel genoeg Emmet. Ze snapt het nu wel denk ik” ik knikte naar hem. Hij maakte zen borst groot (nog groter dan hij al was) en wandelde trots naar de wagen.
“Jullie weten allebei wat jullie voelen. Waarom dan zo moeilijk doen.”
Ze fronste en keek langs me heen naar Jacob. “Voor zover ik weet ging het ook niet volledig perfect tussen jou en Bella, Edward!” siste ze. Zuchtende plofte ze neer op de grond.
Het kan me allemaal niet meer schelen Edward. Waarom krijg al de speciale gevallen?
Ik keek lachend achter me naar Jacob die nog steeds bij zen wagen stond, zen gedachte vol woede en jaloezie. Ik ging tegenover haar zitten op het koude parkinggrond en lachte vriendelijk. Wat als hij het opnieuw doet?
Ik schudde men hoofd “je weet dat hij dat nooit zou doen. Toch?”
Ze zuchtte en staarde naar de grond. “Geef hem nog een kans. Kom ik geef je een lift, kan je direct met hem praten.”
Ze deed haar mond open om te antwoorden maar werd afgelijd door iets wat zich achter me afspeelde. Ik draaide me om en zuchtte diep.
Jacob en Emmet waren aan het arm worstelen op de auto. “Jongens” lachte ze.
“En? Alsjeblief doet het voor Jasper…en voor de overzielige en gek wordende Emmet”
Ze keek nog is en lachte toen: “Ja, want hij ziet er zo zielig uit” Ik keek om en zag Emmet als een gek ronddansen omdat hij gewonnen had. Jacob zat kwaad te bokken.
“Kom op” Ik stak men hand uit en stond zelf ook op.
“Ben je er klaar voor?”
“Niet echt” fluisterde ze.
“Jacob, ze gaat met ons mee” zen gedachten werden er niet erg beter op.
Ik vermoord je nog eens Edward dacht ze toen we de auto instapte.
“Veel geluk daar mee” lachte ik en reed de parking van school af.