Ingrid en Luuk

Ik had al mijn nieuwe kleding en schoenen al opgeruimd. Wel de schoenen stonden nog in hun dozen, want ik had geen plaats meer in mijn kast. Ik zou moeten kijken voor een schoenenkast. Ik zou vooral niet aan Paul of Devon mogen zeggen dat ik een schoenenkast wilde, want die twee idioten zouden er meteen een voor me kopen. Nee, ik zou hem zelf betalen. Ik pakte Pauls laptop uit zijn kamer (die overigens een enorme troep was) en zocht naar een leuke schoenenkast. Toen ik een leuke had gevonden besloot ik die meteen te kopen. Hij zou vanavond nog bezorgd worden en met een tevreden gevoel legde ik Pauls laptop terug.
'Iza, ik ben terug!' klonk Pauls stem van beneden. 'Hoe was je dag?' vroeg hij toen ik de keuken binnen kwam.
'Leuk, ik ben gaan winkelen met Devon,' zei ik.
'Tja, dat is Devons zwakte,' zei Paul. 'Laat me raden hij heeft de helft betaald!'
'Meer dan de helft!' zei ik. 'Ik hield voet bij stuk en toen liep hij ineens met alle spullen die hij me leuk vond staan, maar die ik te duur had gevonden naar de kassa en dat ging zo bij iedere winkel.' Paul schoot in de lach. 'O en ik heb een schoenenkast gekocht.' Hij keek me verbaasd aan. 'Waar moet ik anders al mijn schoenen laten?'
'Hoe duur was die?' vroeg hij en ik draaide met mijn ogen.
'Relax Mark gaf me iedere maand 1000 euro om te kunnen winkelen,' zei ik. 'Ik heb meer dan genoeg geld om spulen te kopen.' Paul zuchtte en ik gaf hem knuffel. 'En ik ben al zo verwend. Ik zou eigenlijk alles aan een goed doel moeten geven!' Paul schoot nu in de lach.
'Er zijn overigens heel wat mensen die je willen ontmoeten,' zei Paul. 'Ze zijn nieuwsgierig naar je.'
'Nieuws gaat hier nog sneller dan hier in Frankrijk,' zuchtte ik. 'Wist je dat ik onderwerp nummer 1 ben op mijn vorige school? Je zou de hoeveelheid volgers op mijn twitter eens moeten zien!' Paul schoot in de lach.
'Wel ik heb de foto's gezien,' zei Paul. 'Dus ik geef ze geen ongelijk.'
'In het echt zag het er veel erger uit,' zei ik lachend.
'Dat geloof ik graag,' zei Paul. De deurbel ging.
'Ik ga wel,' zei ik. 'Die schoenenkast word overigens vanavond gebracht.' Ik hoorde Paul zuchtend en opende lachend de voordeur. Meteen voelde ik twee armen om me heen. Snel werd het meisje terug getrokken en ik was zo stomverbaasd dat ik niets uit kon brengen
'Hi ik ben Ingrid,' zei ze vrolijk en ze sprong nog net niet op en neer van blijdschap. 'We hebben Engels en Muziek samen.'
'O,' wist ik uit te brengen. 'Ik ben Iza.'
'Dat weet ik toch,' zei ze. 'Dit is Luuk.' De jongen die naast haar stond en die haar haastig weg had getrokken nadat ze me omhelst had grijnsde verontschuldigend naar me.
'Ja, zo is ze altijd,' zei hij grijnzend. 'Maar zodra je over de schok heen bent is ze best aardig.' Ik kon het niet laten en schoot in de lach en Ingrids gezicht betrok.
'O, sorry dat ik zo deed... ik...' begon ze.
'Nee, het is goed,' zei ik. 'Een hartelijk welkom. Altijd goed.' Ingrid keek opgelucht.
'Zullen we je anders morgen ophalen voor school,' zei ze. 'We hebben morgen als eerste uur engels dus...'
'Waarschijnlijk gaat ze met haar broer,' zei Luuk zachtjes.
'Nee, ik heb morgen eerste twee uur vrij,' zei Paul achter me. 'Dus de keus is aan Iza.'
'Ja, leuk,' zei ik en Ingrid omhelsde me weer.
'Dan zie ik je morgen! O en het word warm. Zo'n 27 graden!' zei ze vrolijk. 'We zien je morgen!'
'Tot morgen,' zei ik nog altijd een beetje verbaasd. Luuk grijnsde weer verontschuldigend en sloeg een arm om Ingrid heen. Samen liepen ze naar een auto en Ingrid zwaaide nog toen ze weg reden.
'Ik dacht dat je met hen bevriend zou worden en nu ik er over na denk besef ik dat Ingrid je nooit de kans zal geven om niet bevriend met haar te worden,' zei Paul lachend. 'Maar ze is een schat dus wees niet bang. Morgen ontmoet je waarschijnlijk de rest van het groepje en krijg je een tour door de school van Ingrid.' Ik schoot in de lach.
'Wel dan heb ik iets om naar uit te kijken!' zei ik. 'Zal ik koken vanavond?'