# 013 - Antonella Martinez

Eenmaal aan de bar aangekomen, nam Dave plaats op een barkruk. Hij bestelde een whisky en hij keek me glimlachend aan. Hij legde zijn hand op de barkruk naast hem en sloeg er zachtjes op als teken dat ik naast hem kon gaan zitten. Ik glimlachte vaagjes, want het moest vast belachelijk zijn geweest hoe ik er bij stond. Langzaam ging ik naast hem zitten op de barkruk. Dit was niet de bedoeling geweest. Ik dacht dat we gewoon wat kwamen halen om te drinken en uiteindelijk zaten we hier. De woorden 'zo terug' dat ik tegen Zayn had gezegd, zou ik vast moeten terugnemen. "Jij ook wat om te drinken?" hoorde ik Dave vragen. Ik knikte kort. "Cola." zei ik. Ja, ik ging alweer cola drinken. Ik hield niet zo van alcohol eerlijk gezegd. Tenslotte had ik de keus om het te vermijden en dat ging ik dus ook doen. Kort haalde hij zijn schouders op en bestelde dan ook nog een cola voor me. Niet veel later kregen we onze drankjes voor ons geplaatst. "Dus vertel eens wat over jezelf." hoorde ik Dave zeggen en hij draaide zijn hoofd in mijn richting. "Euhm. Wat wil je weten?" vroeg ik droog. "Vertel me maar wat." zei hij glimlachend. Ik dacht even kort na. Wat moest ik hem zeggen? Ik kon moeilijk over mezelf beginnen als ik niet wist wat ik over mezelf moest zeggen. Als mensen iets van me wouden weten, konden ze dat gewoon vragen. "Hi?" zei ik met een vage glimlach. Ik wist namelijk echt niet wat ik hem moest zeggen. Hij glimlachte toen hij me dat hoorde zeggen. Hij dronk zijn glas whisky in één teug leeg en keek dan terug naar mij met een brede, vrolijke grijns op zijn gezicht. "Ik mag jou wel." zei hij. "Dankje." zei ik zachtjes nadat ik ook een slokje van mijn cola had genomen. "Vertel me eens. Hoe oud ben je?" vroeg hij. "Bijna achttien."antwoordde ik. "Jij?" "Negentien." antwoordde hij. Zo ging het gesprek een tijdje verder. We kwamen dingen van elkaar te weten, leerden elkaar kennen. Ik kwam bijvoorbeeld te weten dat hij studeerde voor acteur. Dat het altijd al zijn droom was geweest, al van kleins af aan. Daar had ik wel bewondering voor, want ik had nog geen flauw idee wat ik later met mijn leven wou gaan doen. Ook kwam ik te weten dat hij een oudere broer had van 21, genaamd James. Zijn achternaam kwam ik ook te weten. Die was namelijk 'Franco'. Maar hij kwam namelijk ook dingen van mij te weten. Eigenlijk dezelfde dingen dat ik nu al van hem wist. Hij wist dat ik nog geen idee had wat ik later wou uitoefenen als beroep. Hij wist van mijn zestienjarige zusje Dolores. En hij wist namelijk dan ook mijn achternaam. Martinez. We kwamen nog allerlei dingen van elkaar te weten. Ook over ons liefdesleven, maar daar ging ik momenteel nog niet uitgebreid op in. Zayn deed namelijk iets met me en ik wist niet of het gevoelens waren of niet. Dus ik zou afwachten. Dat leek me wel het beste. In elke situatie was afwachten het beste. Dave was een aardige gozer. Hij zou echt een goede vriend van me kunnen worden. Daarom hoopte ik ook dat ik hem nog zou terugzien na vanavond.

Het was vier uur in de ochtend. Niet dat ik het besefte, maar Zayn kwam me dat zeggen. "Zal ik je naar huis brengen? Het is al vier uur." Van die woorden was ik dan ook geschrokken. Dat ik hier zolang aan de bar met Dave had gezeten. Het was dan ook gezellig geweest. Ik knikte kort. "Hopelijk zie ik je nog eens Dave. Ik vond het erg gezellig." zei ik met een gemeende glimlach op mijn gezicht. Hij knikte. "Dat vond ik ook Anto. Voor herhaling vatbaar?" vroeg hij met een brede glimlach. Ik knikte kort en de glimlach bleef op mijn gezicht staan. Ik keek dan even kort naar Zayn en ik zag dat hij met zijn ogen rolde en de andere kant opkeek. "Tot later Dave." zei ik en drukte een kusje op zijn wang. Dave had mijn nummer, dus hij zou me kunnen bellen of smsen als hij weer eens wat met me wou gaan doen. Daarna liep ik met Zayn de discotheek uit. "Waar zijn de jongens?" vroeg ik me hardop af. "Ze wachten buiten. Ze wouden je ook nog gedag zeggen." antwoordde Zayn kort. Eenmaal buiten aangekomen, zag ik de andere vier jongens staan. We namen afscheid van elkaar. Ik gaf hen alle vier een omhelzing en zei hen gedag. Daarna stapte ik in de auto van Zayn en ook Zayn stapte in nadat hij de jongens ook gedag had gezegd. "Het was echt een gezellige avond!" zei ik vrolijk. "Hmm." mompelde hij alleen maar en reed dan weg, richting mijn huis. Ik fronste even kort mijn wenkbrauwen, maar ging er niet op in. Voorlopig toch niet.