009

Ik haalde nog een keer diep adem en sprong op. Het had geen zin om hier de hele avond te gaan zitten mokken. Snel liep ik naar de kamer toe waar iedereen opkeek. 'Wat?' vroeg ik en zocht Mai. 'Daar is mijn vampiermeisje!' gilde ze ineens. Ik begon keihard te lachen. Dat riep ze altijd als ik die trui aanhad of als ze me op wilde vrolijken. And guess what? Het werkt altijd! Met haar armen gespreid liep ze naar me toe. 'Aaaaw.' zei ik en gaf haar een knuffel. 'Groepsknuffel!' riep Louis en rende op ons af. Mai en ik gaven tegelijk een gil en sprongen opzij waardoor Louis hard op de grond viel. 'Au.' zei hij en wreef over zijn schouder heen. 'Als je een knuffel wilt, moet je het vragen.' zei Mai streng. 'Mag ik een knuffel?' vroeg Louis meteen. 'Nee.' zeiden we waardoor hij droevig keek. 'Maar ik heb altijd al een knuffel gewild van een vampiermeisje.' 'Please. Dat is echt het laatste wat je wilt.'dacht ik en keek hem boos aan. 'Geloof je in vampieren?' vroeg ik nors. 'Wow sorry.' zei hij en keek me niet-begrijpend aan. 'Uhm. Geen idee.' zei hij en glimlachte. 'Sukkel.' zei ik en liep weg. 'En als ik er wel in geloof?' vroeg Niall ineens. 'Dan ben je dom.' zei ik simpel en ging naast hem op de bank zitten. 'Het lijkt me best wel stom om vampier te zijn.' zei Mai die aan de andere kant van Niall ging zitten. Ze keek me met een kleine glimlach aan en haalde licht haar schouders op. 'Aaaw.' zei ik en ging over Niall's schoot heen liggen om haar een knuffel te geven. 'Ik meen het.' fluisterde ze in mijn oor. 'Ik weet het en je hebt gelijk.' zei ik terug. Toen Niall niks deed, bleef ik lekker liggen. Ik draaide me op mijn rug en legde mijn hoofd op Mai's schoot.