053.

Met veel kabaal komen de jongens het restaurant ingelopen tot ergernis van de eigenaar van het restaurant. Zoekend kijken ze alle vijf door het restaurant tot ze mij zien zitten. Enthousiast komen ze naar me toegelopen. Harry die natuurlijk voorop liep slaat zijn armen stevig om me heen en drukt me bijna plat “doe dat nooit meer” mompelt hij met zijn gezicht in mijn nek. Twijfelend kijk ik de rest van de jongens aan die allemaal staan te grinniken en ik sla mijn armen ook om hem heen. “Harry, zo is het wel genoeg geweest, mogen wij ook nog?” zucht Louis als het hem te lang duurt. Met tegenzin laat hij me los en loopt naar de stoel tegenover me. De rest van de jongens omhelzen me ook even en nemen daarna plaats aan de overige stoelen. “van wie zijn al die tassen?” zegt Zayn een beetje geïrriteerd als hij er bijna over struikelt. Beschaamd haal ik mijn schouders op en ik steek mijn neus in de menukaart. Ik lees de kaart niet eens, de ober precies wat ik wil maar ik wil de vragen zo lang mogelijk uitstellen.

Na een stilte van tien minuten, tien lange minuten waarin Harry alleen maar naar me heeft zitten staren komt iemand de bestelling opnemen. Protesterende geluiden komen van de jongens als de man wegloopt nadat hij de bestelling van de jongens heeft opgeschreven. Zayn die links van me zit wil de man terug roepen, snel leg ik mijn hand over zijn mond om hem tegen te houden. hij haalt mijn hand weg "nee Isa" bromt hij "dat is gewoon asociaal" hard zucht ik en ik schrijf op het servet dat ik mijn bestelling al heb doorgegeven. "oh" mompelt hij en hij haalt zijn hand ongemakkelijk door zijn haren terwijl hij rustig gaat zitten. Louis die aan de andere kant naast me zit verbreekt de stilte door te vragen wat ik allemaal heb gedaan vandaag. Langzaam draai ik mijn hoofd naar hem toe en voor een lange tijd staar ik hem uitdrukkingsloos aan. De jongens om ons heen maken er meteen een staar wedstrijd van en beginnen te wedden om wie er gaat winnen. Niall en Liam zetten hun geld in op Louis en Harry en zayn zijn voor mij. Louis begint gekke gezichten te trekken in de hoop dat ik in de lach schiet. Hij doet het niet slecht en 3 jaar geleden had hij al lang en breed gewonnen maar hij is even vergeten dat ik de afgelopen 2,5 jaar goed heb kunnen oefenen in niet lachen. De jongens voeren hele discussies waarom ze vinden dat juist Louis of ik ga winnen. 

"ze zijn al tien minuten bezig" hoor ik Harry zeggen. Liam en Niall beginnen terug te krabbelen en ik begin de wanhoop in Louis zijn ogen te zien. "ik geef het op!!" roept Louis. Dramatisch gooit hij zijn armen in de lucht "ik ben door mijn rare gezichten heen en er kwam nog niet een glimlachje op haar gezicht" zijn armen belanden met een klap op tafel en zijn hoofd volgt al snel. 'don't blame yourself. Ik heb een goede oefening gehad de afgelopen 2jaar' krabbel ik op zijn hand zodat ik zeker weet dat hij het leest. Hij tilt zijn hoofd een stukje op en leest wat ik hen geschreven. "oh, juist" hij krabt al net zo ongemakkelijk aan zijn hoofd als zayn net deed. "als troostprijs mag ik kijken in je tassen toch? Of zit er iets in dat privé is?" vraagt hij enkele seconde later. Met mijn handen gebaar ik dat hij mag kijken. Als een hyperactief klein kind duikt hij in de tassen. Mijn hoofd draai ik weer terug naar de andere jongens die het hele gesprek volgen. Soms kunnen ze echt super druk zij maar vaak zijn ze ook echt eng rustig.