Winkelen met Devon

Ik werd alleen wakker en schrok een beetje toen ik zag dat het al 10 uur was. Nog slaperig liep ik rustig naar beneden onder het motto; ik ben toch al te laat op school waarom nog haasten. Op de koelkast vond ik een briefje: Iza, ik ben naar school. Pa heeft je afgemeld en je ontbijt staat in de koelkast. xx Paul.
Ik opende glimlachend de koelkast en vond daar een muffin en een sandwich van het tankstation. Ik schoot in de lach en pakte de jus d'orange uit de koelkast die ik gister gekocht had. Met een gevuld glas liep ik naar boven om me om te kleden. Ik zette mijn telefoon aan en zag dat ik 278 gemiste oproepen had, 154 e-mails en 69 sms'jes. Stomverbaasd keek ik naar mijn telefoon. De meeste gemiste oproepen waren van mijn moeder (69) en de andere waren van Paul. Eentje was van Marloes, wat me verbaasde. Toen ik door mijn sms’jes scrolde zag ik dat er zo'n 50 waren van mensen die ik kende of vaag wel eens van gehoord had. Uiteindelijk besloot ik Marloes te bellen.
'Marloes ici,' klonk het.
'Hij Marloes,' zei ik. 'C'est moi.'
'Cherri! Wat is er met je stem? Ben je ziek?' riep ze uit.
'Nee, wat schoor dat is alles,' zei ik.
'O, vervelend maar die stunt was echt geweldig! De foto's zijn over het hele internet versprijt! Iedereen praat er over en je stiefvader is woedend!' riep ze uit. Ik schoot in de lach.
'Het was leuk om te doen!' zei ik. 'Maar hoe gaat het met jou?'
'Ja, prima. Ik wil mijn excuses nog aanbieden,' zei ze snel. 'Het spijt me dat ik zei dat je een freak was en dat je een loser was en dat je een ziek varken en dat je een bangerik was, want ik was gewoon jaloers op je. Jean maakte het me uit omdat hij jou leuk vond.'
'Wat? De idiote zak maakte het...' zei ik. 'De Cochon Malade!' Marloes schoot in de lach.
'Ik weet het,' zei ze.
'Geef hem een schop van mij!' zei ik.
'Zal ik doen,' zei ze. 'Maar ik moet hangen want anders moet ik me telefoon in leveren! Je moet overigens je twitter eens bekijken!! De hele school volgt je! Zelfs de directeur.'
'Au revoir Marloes!' zei ik glimlachend. 'Wacht wanneer kom jij naar Nederland?'
'In de kerstvakantie, familie bezoeken,' zei ze. 'Maar ik moet nu gaan. Doeg!' Ze hing op en ik schoot in de lach. Ik dronk mijn glas leeg, liep terug naar beneden terwijl ik nog door mijn sms'jes scrolde en af toe in de lach schoot door wat er gezegd werd. Toen ik op twitter keek zag ik dat ik er ineens zo'n 700 volgers bij had.

SmileyIza: Wow, ik moet vaker een huis op blazen!! Il faut exploser souvent une maison!

Ik kreeg meteen al allemaal berichtjes terug en ik schoot in de lach. Ik at mijn ontbijt en vroeg me af wat ik zou gaan doen. Ik moest nog wat inkopen doen, dus ik zou beter een boodschappenlijstje kunnen maken. Ik nam een keel snoepje en pakte snel pen in papier.
Het was balen dat ik niet mocht auto rijden in Nederland, want anders was ik gelijk naar de winkels gegaan. Ik besloot naar het tankstation te gaan, gewoonweg omdat ik me verveelde.
'Iza!' riep Devon toen hij me zag. 'Paul zei al dat je last van je keel had, hoe gaat het nu?'
'Beter,' zei ik en mijn stem klonk al amper schoor meer.
'Mooi zo,' zei Devon. 'Laat me raden. Je verveelde je.' Ik knikte terwijl ik met het papiertje in mijn handen zat te frunniken. 'Wat is dat?' voor ik iets kon doen had hij het al uit mijn handen getrokken. 'Over een kwartiertje ben ik vrij. Zullen we dan samen gaan winkelen? Paul zit er toch niet op te wachten om met je mee te gaan.'
'Is goed,' zei ik. 'Maar ik heb wel heel veel nodig.'
'Dan help ik met dragen en uitzoeken,' zei Devon lachend.
'Goed dan doe ik even andere schoenen aan, want hier ga ik dood op met winkelen,' zei ik terwijl ik mijn boodschappen lijstje terug pakte.
'Ik haal je zo wel op,' zei Devon en ik knikte.

Met lekker zittende gympen aan en met mijn tas al klaar gelegt op tafel danste ik door de keuken terwijl ik een sandwich maakte (iets wat ik altijd deed, want ik word vrolijk van sandwiches maken). Devon toeterde vanuit zijn auto en ik greep snel mijn tas en sandwich.
'Ben je er klaar voor?' vroeg hij. Ik knikte en hij reed weg. Toen we langs het tankstation reden stond er iemand achter de kassa die behoorlijk op Devon leek, maar we reden er te snel langs om het goed te zien.
'Was dat je broer?' vroeg ik. Devon keek me verbaasd aan.
'Ik heb geen broer,' zei hij verbaasd. 'Ik ben enigs kind.'
'Laat maar,' zei ik. Devon knikte alsof hij het begreep en vloekte zachtjes in zich zelf.
'Er zijn weinig leuke kledingwinkels in or hometown,' zei Devon. 'Dus we gaan naar the amazing shopping town!!' Ik schoot in de lach. 'Daarnaast ligt the amazing restraunts town, maar daar kunnen we wel een andere keer heen.'
'Geef je alle steden in de buurt een bijnaam?' vroeg ik.
'Kelly heeft de namen bedacht,' zei Devon zachtjes.
'Wie is Kelly? Ik hoorde haar naam gister ook vallen,' zei ik.
'Laten we de sfeer niet verpesten,' zei Devon. 'Het is geen vrolijk verhaal.'
'O, oké,' zei ik zachtjes.
'Maar om het vrolijk te houden,' zei Devon en hij zette de radio op. Meteen schalde What makes you beautiful door de auto. Ik ben geen fan van one direction (ook geen hater, ik haat haters en dingen haten) of zo, maar ik begon keihard met Devon mee te zingen en ging helemaal stuk om Devon moves.
'En we zijn er!' riep Devon over enthousiast. Nog altijd lachend stapte ik uit en bekeek de rustige winkelstraat. 'Kom.' Devon trok me meteen al een winkel en stal mijn boodschappenlijstje uit mijn broek zak. 'Oké dat moet lukken, maar jeetje waarom wil je zoveel lange broeken? Heb je er geen?'
'Ik kom uit Zuid-Frankrijk waar ik net drie maanden woonde en daar voor woonde ik een maand op Hawaï en daarvoor een half jaar in Miami,' zei ik.
'Nee, dus,' zei Devon en trok me mee naar een rek met skinny jeans.

'Dankjewel dat je mee bent gegaan, Devon,' zei ik op de terug weg. Achterin lagen 8 tassen en Devon had niets gekocht voor zichzelf. Hij had er opgestaan dat hij alles betaalde, maar ik weigerde dat. Uiteindelijk betaalde hij spullen die hij mij superleuk vond staan, maar die ik niet zelf had gekocht omdat ik niet super veel wilde uit geven. Wat er dus eigenlijk op neer kwam dat ik maar drie van de vijf tassen betaald had.
'Wel ik vond het heel leuk om te doen,' zei Devon. We waren al weer bijna thuis en het viel me op dat hij omreed waardoor we niet langs het tankstation reden. 'Nog hulp nodig met je spullen naar binnen brengen?'
'Ja, eigenlijk wel,' zei ik.
'Je hebt ook zoveel dingen gekocht,' zuchtte Devon terwijl hij vier tassen pakte.
'jij hebt veel dingen gekocht,' verbeterde ik hem.
'Maar ze stonden je zo goed!' verdedigde Devon zich en ik schoot in de lach. 'Waar moeten ze heen?'
'Naar boven het liefst,' zei ik. Ik ging hem voor en Devon bekeek mijn kamer goedkeurend.
'Paul heeft hier goed werk geleverd,' zei hij. 'Hoewel ik de kussentjes heb uitgezocht.' Ik schoot in de lach.
'Zoiets vermoede ik al,' zei ik lachend.
'Maar ik moet gaan,' zei Devon. 'Ik zie je nog wel!' Ik liet hem uit en keek op de klok, het was half 3. Wow, winkelen met Devon ging echt snel! Normaal was ik pas rond vijven thuis als ik zoveel had gekocht en gepast als vandaag.