16. Grote hint

Ik doe net alsof ik alleen maar rustig een boterham eet terwijl ik eigenlijk aan het denken ben. Denken over mijn droom en wat het nou met die vriend te maken kan hebben. Ik snap niet dat die vriend iets te maken kan hebben met mijn doom. Ik heb over een wolf gedroomd, niet over een jongen. Dan komt er een vraag bij mij op. Wat nou als die wolf en jongen eenzelfde persoon zijn?
Ik wordt uit mijn gedachten getrokken door een tikje op mijn schouder. Als ik op kijk zie ik Paul staan.
“De bel is gegaan. Jij hebt toch ook geschiedenis?” zegt hij met een glimlach maar zijn ogen kijken mij onderzoekend aan.
Ik knik een beetje verdwaasd. En ik ben boos op mezelf. Doe ik net alsof er niks is, heb ik niet eens door dat de bel gaat. Nou dan val je zeker niet op, dus wel.
Paul loopt voorop naar het lokaal en ik loop nog steeds nadenkend achter hem aan. Daardoor heb ik niet door dat Jacob voor mij gaat staan. Ik knal dus volop tegen hem aan. Ik beland met al mijn spullen op de grond.
“O sorry.” zeg ik waarna ik snel mijn spullen pak en deze keer oplettend achter Paul aan ga. Die kijkt even verbaasd om maar lacht dan. Als ik omkijk zie ik waardoor. Jacob kijkt mij verbluft na wat er heel komisch uitziet.
Nog een beetje na lachend lopen Paul en ik het lokaal binnen. De leraar is er nog niet. Paul gaat zitten en trekt mij naast zich als ik verder wil lopen.
Ik kijk hem verbaasd aan. “Waar slaat dit op?” vraag ik.
Paul kijkt mij onschuldig aan. “Normaal zit ik alleen en nu kan jij dus naast mij zitten.” zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Ik kijk hem bedenkelijk aan. Alle meisjes die al in het lokaal zitten kijken smoorverliefd naar Paul. Dus ik heb het idee dat hij normaal niet wil dat iemand naast hem gaat zitten.
Als de meisjes door hebben dat ik blijf zitten krijg ik verschillende boze blikken naar mij toegeworpen.
“En als je normaal alleen zit ligt het zeker niet aan jou?” vraag ik op normale toon.
Paul kijkt mij daardoor verbaasd aan en schud verdwaasd zijn hoofd.
“En waarom kijken bijna al de meiden mij dan woedend aan?” vraag ik op onschuldige toon.
Paul kijkt verdwaasd om zich heen. En hij lijkt voor het eerst op te merken dat de meiden allemaal verleidelijk naar hem lachen. Hij slikt even waarna hij weer naar mij terug draait.
“Ik heb een vriendin.” fluistert hij helemaal verstikt door alle aandacht.
Ik schiet in de lach. “Maak je geen zorgen. Ze zullen niks doen. Ze zullen alleen jaloers zijn omdat ik wel naast je mag zitten. Maar daar heb ik verder geen last van.” zeg ik waarna ik even geruststellend een hand op zijn arm leg.
Daardoor voel ik nog meer ogen in mijn rug prikken en Paul kijkt verschrikt naar mijn hand.
“En wij zijn alleen vrienden.” zeg ik met een luchtige glimlach. “Dus kijk niet zo verschrikt.” vervolg ik dan op strenge toon.
“Sorry.” zegt Paul. “Ik wordt een beetje zenuwachtig denk ik.” zegt hij met een verontschuldigende glimlach.
Ik knik. Hoewel ik niet had verwacht dat Paul zo op al die meiden zou reageren.
Opeens komt er een conciërge binnen.
“De leraar kan niet komen. Jullie zijn dit uur vrij.” zegt hij waarna hij snel het lokaal weer verlaat.
Paul en ik kijken elkaar aan, schieten dan in de lach en verlaten dan het lokaal.
Als we in de kantine zijn zien we dat Kim en Mia er ook zijn. Ze zijn druk in gesprek.
“We moeten het haar vertellen.” zegt Kim.
Mia kijkt haar boos aan. “We mogen het haar niet vertellen. Ik kan niet onder het bevel uitkomen en Sam zal je wat aandoen als hij erachter komt.” zegt Mia.
“Ik kan het niet voor me houden, Mia. Ze is mijn vriendin.” zegt Kim.
Paul schraapt zijn keel, maar ze hebben niks door.
“We moeten Seth over haar droom vertellen. Dan zal hij haar zeker willen zien.” zegt Kim zelfverzekerd.
“Het maakt niet uit dat ze dezelfde droom hebben gehad. Of dat ze over hem heeft gedroomd in zijn wolf vorm, maar we mogen haar niks vertellen. Dat heeft Sam bevolen.” zegt Mia gefrustreerd.
Paul zucht. En loopt dan weg alsof hij er niks mee te maken wil hebben.
“We kunnen het toch proberen aan Seth te vertellen. Hij is helemaal weg van haar. Hij maakt zich zorgen om haar door iets, maar niemand mag van hem weten waarom.” zegt Kim verslagen.
“We mogen het haar niet vertellen. Maar we kunnen hints geven en haar mee vragen naar Emily.” zegt Mia opeens met een gelukzalige glimlach.
“Nou.” zeg ik. “Dan is dit wel een hele grote hint.” zeg ik waarna ik ga zitten.
Mia en Kim kijken mij verschrikt aan.