OO3 Isabelle Cleo Harrison

Toen ze voor de deur stond, zocht ze de sleutel in haar tasje. Binnen hoorde ze Nathan en Layla al gillen van plezier. Dat bezorgde haar een onwillekeurige glimlach. Ze opende de deur, en werd meteen geknuffeld door de twee kleine kindjes. "Waar is papa?" vroeg ze zacht, en liet hen los. Ze haalde haar sleutel uit het slot, en sloot de deur achter zich. Toen ze weer opkeek zag ze Tyron op haar aflopen, met Grace achter zich aan. De enorme grijns op zijn gezicht vertelde dat hij een tophumeur had. "Grace is een paar dagen thuis, dus ik hoop dat jij de kinderen vermaakt vandaag." zei hij en liep naar boven. Grace schonk haar een mysterieuze glimlach. Dat bleef een apart geval. Ze hadden ooit één gesprekswisseling gehad, maar die had niet langer dan 5 minuten geduurd en was tevens haar solicitatie geweest. Daarna was het bij glimlachen gebleven.

Niet veel later hoorde ze de slaapkamerdeur dicht gaan, en was zij weer degene die de Nathan en Layla mocht vermaken. Gelukkig kon ze dat prima aan, want de kleintjes waren al tevreden met een uurtje tv of een dagje speeltuin. Ze waren verwend, maar dat probeerde Isabelle zoveel mogelijk te beperken. 's Ochtends moesten ze zelf hun brood smeren, en 's avonds zelf hun bord vol scheppen. Dat ging prima, al was het wel met moeite ingebracht bij de twee donderstenen. "Wat willen jullie doen?" vroeg ze aan de kinderen die niet stil konden staan. "Speeltuin!" "Zwemmen!" waren de antwoorden. Oke, waarom waren broers en zussen het nóoit met elkaar eens? Zo moeilijk was dat toch niet? "Oke een getal onder de 5." stelde ze voor, en hurkte voor hen neer. "3." zei Nathan. "Fout." glimlachte ze. "5." zei Layla. Tevreden knikte ze. "We gaan dus naar de speeltuin." zei ze, en stond op. "Kom, aankleden." zei ze, en tilde Layla op. Nathan sjeesde in zijn zeeblauwe pyjama naar boven.

Na wat worstelingen had ze Nathan in zijn kleren geholpen: een rood geruit overhemd met een spijkerbroek eronder. Layla liep rond in een stoere tuinbroek met een roze t-shirt. Ze borstelde het haar van de kleuter, en deed daarna een staart in. Bij Nathan deed ze wat gel in. "Klaar, we kunnen gaan." zei ze, en niet veel later klonk er gegil door het hele huis. In de slaapkamer van Tyron en Grace klonken de meest vieze geluiden die er bestonden. Ze wist al wat ze deden. Maar veel tijd om erover na te denken had ze niet, want Layla was alweer aan het huilen. Snel liep ze naar beneden en viste Layla van de grond. "Stil maar." zei ze en liep naar buiten. Nathan sprintte naar het speeltuintje, en had al snel zijn vriendjes gevonden. Layla daarintegen bleef een beetje onzeker om haar heen deinen. Pas na enkele minuten kwam ze los en ging met een paar meisjes spelen. Ze ging op een bankje zitten, en keek naar de spelende kinderen. Het was best te doen, nanny zijn bij deze familie. Afgezien Grace waren de gezinsleden hartstikke aardig en ze had nog genoeg vrije tijd om te doen wat ze zelf wilde.