108. || Rainbows ||
nou... eigenlijk een kwart.... agh jullie komen er later achter
btw, goodmorning mn lieve heersbeestjes
"Coole kamer..." mompelde ik grijnzend. Beneden ging de bel, en ik gokte dat het òf de pizzaman was, òf de vriend van Luke. Toen ik de deur beneden hoorde opengaan, wist ik dat het de vriend van Luke moest zijn. Want een pizzaman komt je huis niet zomaar binnen... Toch?
"Joh iemand thuis?!" werd er geroepen. "Yeah hierzo!" riep Luke naar beneden voor hij verderging met de rondleiding. We kwamen in een grotere kamer terecht, waarvan de muren wit waren en er met lichtblauwe graffiti in combi met zwarte lijnen; 'DREAM' was geschreven. Waarom Luke niet in deze, grote kamer sliep in plaats van in die kleine, was voor mij een raadsel. Luide voetstappen klonken op de trap. Niet veel later kwam een jongen de kamer inlopen waar wij stonden. "Hey." De jongen leek niet de behoefte te hebben zich voor te stellen en deed alsof wij, niet-volkomen vreemden waren. "Matt, dit zijn Justin&Niall. De jongens die bij me intrekken voor een maand. Justin, Niall, dit is Matthijs." stelde Luke ons aan elkaar voor. Ik knikte. Matthijs grijnsde en zette zijn zonnebril af, die hij aan zijn shirt hing, waardoor er een soort V-hals ontstond. Zijn bruine haar was expres warrig gemaakt met gel en zijn ogen waren grijs-blauw. Het was totaal niet wat ik verwacht had. Ik wist ook niet precies wat ik verwacht had, maar dit was het sowieso niet. De bel ging weer, en Matthijs leek zich aangesproken te voelen om de deur te openen. Hij ging in een slakkegangetje zijn weg naar beneden. "Heb je geld?" riep Luke hem na toen hij al beneden was. "Ik heb jou geld!" riep Matthijs terug en de deur kwam met een luide klik los uit het slot. "Ik heb nog 3 van deze gelijke kamers, 2 badkamers, een wc en een zolder." zei Luke waardoor hij onze aandacht weer trok. "Willen jullie die nu ook zien of eten we eerst pizza?" Dat ie' dat nog vroeg! Ik rende al naar beneden en kwam Matthijs tegen, die net 3 pizzadozen op zijn arm, de deur dichtsmeet en richting de woonkamer ging. Ik volgde hem. "Honger?" vroeg hij me, zonder me aan te kijken. "Soort van..." zei ik vaag en gooide mezelf op de bank.
Reageer (7)
hmm, het is geen thobias... nu begint het ingewikkelder te worden
1 decennium geledenanywho, snel verderts C:
Ik snap het niet meer...
1 decennium geledenDoe niet zo moeilijk dit gaat te ver voor mijn brein?