105. || Rainbows ||

Ik keek door de ramen naar binnen, iedereen zat te kletsen en ze leken het heel gezellig te hebben. Ik zette mijn gitaartas neer en trok mijn regenboogpony-vest uit. Ik legde hem op de dichtstbijzijnde stoel. Ik trok mijn chino uit en nam een aanloop voor ik het water in sprong. De koelte van het water was verfrissend en maakte mijn hoofd helder. Ik kwam niet boven, maar bleef zo lang ik kon op de boden van het zwembad zitten. "Nwiall!" Justin's stem werd vertroebelt door het water langs mijn oren. Ik bleef op de boden zitten en keek omhoog. Justin had zijn gezicht in het water gestopt en probeerde me te roepen; maar omdat hij het onder water zei; verstond ik er niks van. Ik hoorde enkel; 'Bwarm Dwhoej Dwjer Dwarts!?'
Ik lachte en de lucht borrelde in bellen uit mijn longen weg. Snel duwde ik me van de bodem af en zwom naar boven. Uit het water hapte ik naar lucht, en alle geluiden die zonet niet leken te bestaan, namen bezit van me. "Waarom sprong je in het zwembad?" vroeg Damaris lachend. Ze stonden met z'n allen aan de rand van het zwembaden keken me lachend aan. Luke stak hoofdschuddend zijn hand naar me uit en trok me uit het water omhoog toen ik hem vastpakte. Toen ik op de kant stond rilde ik en schudde het water uit mijn haar. "Sorry, dat had ik even nodig." grinnikte ik. "Tis goed, ik neem ook altijd een duik als ik het even niet meer weet." knipoogde Luke naar me. Ik glimlachte dankbaar naar hem. Blij dat hij me begreep.
"In de badkamer heb ik wel handdoeken liggen waarmee je je kunt afdrogen. Kom maar mee." zei hij en wenkte me mee te lopen. We gingen weer zijn huis binnen. Ik voelde me schuldig dat ik drupte op zijn vloer...