H23

'Lilith, doe je ogen dicht. Doe ze pas open als ik zeg dat ze open mogen!' Mellissa klinkt hyperder en blijer dan ooit. Ik knik en doe mijn ogen dicht. De laaste dagen heb ik nagedacht, over vanalles.
Mijn vader blijvoorbeeld. Hij wist dat ik wit haar had, en hij heeft me bij mijn moeder weggenomen. Dat deed hij allemaal expres maar waarom? Woede gaat door me heen. Die rot zak.
'Én doe maar open, open! Doe ze open!' Mellissa rukt aan mijn arm terwijl ze in het zadel op en neer wipt. Langzaam open ik mijn ogen.
Mijn ogen worden groot, zoals ze groot worden als je iets geweldigs ziet. Iets wonderbaarlijks.
Ik kijk naar een groot kasteel. Een enorm kasteel. Het bestaat uit een lang hoog stuk en 2 torentjes die lager staan er tegen aan. Als een vierkant. In het gat tussen de twee torentjes staat een grote halve ronde koepel met een gat in het dak. Het is een soort hal. Op de toren en het lange stuk staan hier en daar bankjes en bomen. Het lange stuk lijkt als vliegbaan gebruikt te worden. Om het kasteel heen is een grote "tuin" die wordt gebruikt voor trainingen. Om de "tuin" heen staan vele bomen. Het gehele kasteel staat op een groot plateau in het land. In het noorden kijkt het uit op wouden en een rivier. In het oosten op grote bergen die met hun onderkant in het water staan. In het zuiden op een droog landschap en een kronkelende rivier. En in het westen op heuvels en hier en daar een dorpje. Het kasteel is van wit steen en ziet er prachtig uit in het volle zonlicht waar we in vliegen. Hier en daar zit een groot rond raam in het kasteel, ramen waar makkelijk een draak van Pursian's grote door heen zou kunnen. Om het kasteel heen vliegen draken, met of zonder rijder. De draken hebben echt alle kleuren. Mijn ogen worden mogenlijk nog groter als ik de draken zie. Gele draken, groene, blauwe, rode, paarse, zwarte, witte, roze, donker groen, oranje, bruine, beige, grijze, silveren, gouden, alle kleuren die maar bestaan. En niet alleen de kleuren verschillen, sommigen draken zijn zwaarder geboud dan de andere, sommigen hebben grotere vleugels of meer hoorns, andere stekels, schubvorm verschild. Ik begin mezelf meteen af te vragen hoe mijn draak eruit zal gaan zien. Ik klem het ei nog wat meer tegen mijn borst. De plek waar het hoord.
'Mell! Welkom thuis!' Een kreet klinkt van een rijder en zijn draak die op ons afgevlogen komen. Ik hoor Mell ook een verrukte kreet slaken.
'Ron!' Een grote oranje draak die maar een beetje kleiner is dan die van haar komt naast ons vliegen. Een jongen met licht bruin haar zit op de draak. Zijn huid zit vol sproeten. De jongen kijkt me aan.
'Oh, Mell, je hebt een nieuwe meegenomen!' Waarom klinkt dat beledigend?
'Ronald. Dit is Lilitha Alys Linopeumilium, komt die naam je bekend voor?' Ronald's gezicht kijkt verbaast.
'Alys's dochter?'
'Ja.' Ron's gezicht trekt zijn verbazing terug en steekt een hand naar me uit. Aarzelend schud ik hem.
'Ronald Melliden, en dit is Naýa,' bij dat laaste wijst hij op zijn draak.
'Hallo Ronald en Naýa, ik ben Lilitha Alys Linopeumilium.' Dit is de eerste keer dat ik dát zeg, en ik weet dat het waar is.