A Stranger's House

De ochtend verliep rustig. Mam en Gordon zaten aan tafel te eten terwijl een roddelboekje doorbladerd werd door de nieuwgierige vrouw. Tom was nog aan het slapen, wat vrij normaal was in het weekend. Gisteren was hij weer gaan feesten bij mensen die ik niet kende en kwam natuurlijk dronken weer thuis. Hij stonk vreselijk maar toch kon ik hem daarvoor niet haten. Ik zuchtte diep toen ik me realiseerde dat ik weer aan het fantaseren was over dingen die toch nooit gingen uitkomen. Tom was een meisjesgek en zelf al zou hij ook op jongens vallen, het bleef onmogelijk. Ik was immers zijn tweeling en daar deelde je geen liefdesleven mee.
'Bill, ga jij die slapende dronkaard eens wakker maken? Als hij zo laat kan thuiskomen en zo luid moest zijn, dan moet hij nu maar wakker kunnen worden ook,' zei mam.
Ik knikte gehoorzaam ook al wilde ik Tom nu niet onder ogen komen. Ik hield teveel van hem en dat was nu juist het probleem, want Tom was toch te blind om dat te zien. Niet dat ik wilde dat hij het zag natuurlijk. Vermoeid ging ik de grote trap op, ging Tom's kamer binnen en keek vertederd naar zijn slapende gezicht. Hij kon wel een gangster zijn soms maar hij bleef een engel als hij sliep. Ik weerhield de drang om hem te zoenen en schudde voorzichtig aan zijn schouder.
'Bill...' mompelde hij in zijn slaap.
Het was schattig om te horen dat hij aan me dacht in zijn slaap. Hij had de dag ervoor zoveel meisjes om zich heen gehad maar toch was het mijn naam die hij zei.
'Wakker worden, broer!' zei ik.
Vermoeid ging hij recht zitten en wreef in zijn ogen. Hij had last van een kater, dat zag ik aan de manier waarop hij zijn wenkbrauwen fronste.
'Bill!' zei hij vrolijk.
Ineens omarmde hij mij en viel daardoor uit het bed. Ik struikelde en viel op de grond, met een broer op me. In mijn hoofd gingen allemaal belletjes rinkelen maar voordat ik me kon afvragen ofdat hij mijn gevoelens had ontdekt en me voor de gek hield, zag ik dat hij alweer in slaap gevallen was.
'Tom, soms is je schattigheid echt ongepast en niet leuk,' zei ik droevig.
Ik duwde hem van me af en negeerde de pijnlijke steek in mijn hart. Ik liet Tom liggen zoals hij lag en ging naar mijn kamer. Ik sprong op mijn bed en nam mijn mobiel onder mijn kussen vandaan. Ik liet een diepe zucht en belde dan naar het nummer dat ik gisteren had gekregen toen ik mee was gegaan naar Tom's feestje. Ik wilde het nummer eerst weggooien omdat ik het ongepast vond maar nu had ik iemand nodig die me kon troosten.
'Hallo?' vroeg de stem van een vrijwel onbekende jongen.
Ik wist eventjes niet wat ik moest zeggen. Tom was mijn ware liefde en dit voelde daardoor ook aan alsof ik hem aan het bedriegen was. Ik had dit ook nog nooit eerder gedaan omdat ik niet van one-night-stands hield maar ik moest er eventjes tussenuit en weg van Tom zijn.
'Heb je tijd?' vroeg ik aanzelend.
'Ben jij dat, Bill?' vroeg hij weer.
Ik wilde terug antwoorden en zijn naam zeggen maar spijtig genoeg wist ik die niet meer omdat er meerdere mensen op dat feestje waren die in mij geintereseerd waren.
'Ja, ik ben het. Kan ik naar je toe komen?' vroeg ik nep lief.
'Natuurlijk! Ik ben blij dat je belt!' zei hij vrolijk.
Hij gaf me nog snel zijn adres en daarna ging ik douchen. Ik zocht wat willekeurige kleren uit. Plots viel er een pet uit mijn kast, ze viel recht voor mijn voeten neer. Tranen vulden mijn ogen toen ik die van de grond nam en bekeek.
'Is dit een soort teken, Tom? Dat is echt niet grappig,' zei ik droevig.

Een uurtje later stond ik voor een vreemde deur, in een vreemde straat, in een vreemde buurt. Ik wist dat ik straks verloren zou lopen en dat het waarschijnlijk lang zou duren voordat ik mijn weg naar huis terug kon vinden. Onzeker belde ik aan. Toen de deur open ging, zag ik een blonde jongen die iets groter was als mij. Hij had grijze ogen en een piercing in zijn lip. Jammer genoeg was die niet op dezelde plaats als die van Tom. 'Kom binnen. Iets drinken? Mijn ouders zijn niet thuis vandaan,' ratelde hij aan een stuk. Ik merkte zijn ongeduld op, wat me onzekerder maakte. En toen hij me plots vast nam en me tegen zich aan drukte, wist ik dat ik een verkeerde keuze had genomen. Ik kon nu echter niet meer terug. Ik kon de liefde van mijn broer toch niet krijgen en ik wilde niet altijd eenzaam zijn, dus was dit de enige optie die nog overbleef. Het maakte me wel wat droevig, want zo was ik helemaal niet. Ik verzamelde mijn moed en legde mijn armen om de jongen zijn rug. In mijn dromen was Tom altijd mijn eerste keer maar ik wist dat dromen bedrog waren.