O2. I can't believe it

Samen met mijn moeder liep ik achter de directeur van mijn nieuwe school aan. Ik was ontzettend zenuwachtig. Weer een nieuwe school. Weer een nieuwe klas. 'Mom, my stomach,' verzuchte ik. 'You're always nernous on the first day of school. You gonna do great. And my boss promised me I can't be transferred until you graduate,' zei mijn moeder. Ik glimlachte zwakjes. De directeur stopte met lopen. 'It's upstairs, the second door on your right,' vertelde hij me. Ik sloeg die informatie op en draaide me naar mijn moeder. 'I'm scared,' zei ik zachtjes. 'Don't be.' 'I don't wanna be the school new freaky genius again.' Mijn stem klonk schor. 'Just be Olivia,' zei mijn moeder en ze drukte een kus op mijn voorhoofd. Met mijn hart in mijn schoenen liep ik de trap op die de directeur me had aangewezen. Halverwege draaide ik me nog een keer om en wierp een hulpeloze blik naar mijn moeder. Ze glimlachte een keer bemoedigend en ik draaide me weer om en liep verder de trap op. Met elke stap die ik zette werd ik banger voor wat er komen ging. Het blaadje in mijn handen plakte aan mijn zweterige handen. De gang was breed, wit, en aan weerszijde stonden rijen kluisjes waar geen einde aan leek te komen. Ik liep naar de tweede deur rechts. Hij stond open en er kwam een gezellig geschreeuw naar buiten. Ik slikte, raapte al mijn moed bij elkaar en liep naar binnen. Het was een grote chaos. Overal liepen kinderen door elkaar, schreeuwden met mensen aan de andere kant van het lokaal. De leraar droeg een net pak en zat rustig op zijn stoel papier in te vullen. Ik liep naar zijn bureau en kuchte even. Hij keek op. 'Hey, you're new, right?' Ik knikte en gaf hem het papier dat ik van de directeur had gekregen. 'Take a seat,' zei hij terwijl hij naar het lege tafeltje achterin de klas wees. Ik glimlachte even dankbaar en liep voorzichtig tussen alle leerlingen door naar het tafeltje en ging zitten. Op het moment dat ik de klas rondkeek ging de bel en binnen een paar tellen zat iedereen op zijn plaats. 'Goodmorning class,' begroette de leraar ons terwijl hij opstond van zijn stoel en tegen zijn bureau aanleunde. 'I hope you al had a great holiday,' begon hij en ik werd instemmend gemompeld in de klas. 'I have some annoucements for you. First: For the first time our school is selected to send two students to London to participate in a national music competition. Pairs audition. The best pairs will have a second audition were the other students have to pick the best. You can sign up in the hallway. Second: For the mathematics olympiad, you can also sign up. For questions, aks miss Calder. She will help you out. And Thirth: In two weeks we will have our championchips game, so I hope you all cheer us to our championchip.' Op dat moment werd zijn verhaal verstoord door het afgaan van een telefoon. Mijn ogen werden groot. Dat was mijn telefoon. Ik viste hem uit mijn broekzak, maar net toen ik op wilde nemen werd er opgehangen. Een gemiste oproep van Harry, gaf mijn telefoon aan. Harry? Waarom zou Harry me bellen. 'And fourth: The holidays are over: No cellphones!' Hij pakte een mandje en ging alle kinderen met een telefoon in hun handen af. 'I will see you all during detention,' zei hij terwijl hij bij mijn tafel stond. 'You too, miss Wild.' Ik kromp licht ineen bij het horen van zijn strenge, harde stem en legde mijn telefoon in het mandje. 'And for you also 15 minutes detention, mister Styles,' zei hij streng. 'That's not possible, we have soccer practise,' zei een jongen waarvan ik alleen zijn achterhoofd kon zien. '15 minutes for you as well, mister Tomlinson!' Hij kreunde en zakte iets onderuit. Ging het er hier altijd zo aan toe. 'So, now you all know the rules again. I want to start with my lesson. Open up your books please.'

Toen de bel eindelijk ging rechtte ik mijn rug en stopte mijn spullen terug in mijn tas. De rest van de leerlingen wist niet hoe snel ze het lokaal moesten verlaten. Als een van de laatste liep ik het lokaal uit. Pauze. Ik had geen idee waar ik nu heen moest. 'Olivia?' Ik draaide me verbaasd om en keek recht in de groen-blauwe ogen van Harry. 'Harry?' vroeg ik verbaasd terwijl er een glimlach op mijn gezicht kwam. 'I thought you lived on the other side of the country,' zei hij. 'We did, but my mom got a new job, so we moved,' legde ik uit. 'I can't believe it. I went to your house to say goodbye, but you were already gone,' zei hij. 'Yeah, we left early to avoid the traffic,' vertelde ik. 'I can't believe it. I tought I was never gonna see you again.' 'Well, here I am,' lachte ik. 'I didn't tell my friends about the whole singin thing,' fluisterde hij toen. 'Too much to handle?' 'Well, It's just not my thing,' zei hij. 'Shall I show you around?' stelde hij toen voor. Ik knikte glimlachend en liep met Harry mee. 'Here we stay during free periods and breaks,' zei hij terwijl we voor een enorme ruimte stonden met overal tafels waar leerlingen druk gesprekken aan het voeren waren. We liepen weer verder. 'Here we have P.E. and soccer training,' zei Harry toen we bij een gymzaal waren met een aangrenzend grasveld buiten. 'You play soccer?' vroeg ik geïnteresseerd. 'Yes, we soon have the championship game,' vertelde Harry. 'Oh,' antwoordde ik dommig. We liepen rustig verder terwijl ik goed om me heen keek. Het was hier echt ontzettend groot. 'I bet you can't wait to sign up for the music competition,' zei hij terwijl we voor een bord met een hoop inschrijfformulieren stonden. 'No, first I want to know the school a bit better before I sign up for anything,' vertelde ik hem. 'But if you sign up, I will come see you,' zei ik glimlachend. 'That's impossible,' lachte hij. 'Hey Harry!' Ik schrok van een meisje dat opeens verscheen. 'Hoi Perrie,' zei Harry en hij glimlachte even. 'Nice of you to show the new girl around,' zei ze en iets in haar stem irriteerde me. Ze was mooi. Ze had prachtig lang blond haar en twee mooie blauwe ogen. Ze pakte een pen en schreef haar naam op het inschrijvingsformulier van de muziekcompetitie. 'Are you gonna sign up to?' vroeg ze met een gespeelde verbazing. Harry en ik schudde beide ons hoofd. Ze keek me even onderzoekend aan, maar richtte haar aandacht daarna weer op Harry. 'When is the big game?' 'Two weeks,' antwoordde hij. 'Well, good luck,' zei ze voor ze zich omdraaide en op haar hakken wegliep. Ik keek haar wat verbaasd na. 'Is she your girlfriend?' vroeg ik aan Harry. Hij schoot in de lach. 'No, we used to date a few years ago, but that ended in nothing,' zei hij terwijl we samen weer richting de kantine liepen. 'Thanks for showing me around,' zei ik. 'You're welcome,' glimlachte Harry. 'Well I guess I see you around,' zei ik. 'Yeah, sure,' zei hij en daarna draaide ik me om en liep weg. Ik beet op mijn lip terwijl ik de grote aula doorkeek. Er was niet een tafel leeg, waar kon ik nu gaan zitten. 'Hey!' Ik keek geschrokken op en keek in een vriendelijk gezicht. 'I'm Eleanor,' stelde ze zichzelf voor. 'Olivia,' zei ik terwijl ik haar hand schudde. 'We would really like to have you in our schoolteam voor the Math Olympiad,' zei ze. Ik schudde mijn hoofd. 'No, I first want to know the school a bit better,' zei ik tegen haar. De teleurstelling was duidelijk op haar gezicht te zien. 'Well, you can always join us,' zei ze toen. De bel verbrak ons gesprek. Ze draaide zich om en liep weg. Ik besloot maar achter haar aan te lopen, want volgens mij hadden we samen les. Ik liep achter haar het lokaal in en glimlachte even naar Harry. Hij grijnsde breed terug en de jongen die achter hem zat keek me onderzoekend aan. Ik draaide mijn blik snel weg. Zou dat mister Tomlinson zijn? vroeg ik mezelf af terwijl ik me op een stoel liet zakken en mijn boeken voor me pakte. Waar maakte ik me eigenlijk ook druk om. 'Welcome class. I hope you all had al splended holiday,' zei de vrouw voor aan de klas. Ze was gezet en droeg een jampotglazen bril. Hadden ze hier ook nog normale leraren? vroeg ik mezelf af. Ik pakte een pen en begon aandachtig naar haar verhaal te luisteren. 'So!' Ik schrok op bij het horen van de schelle stem. 'It seem like you know Harry,' zei Perrie terwijl ze me strak aankeek. 'Not really,' antwoordde ik. 'He was just showing me around.' Ze lachte schamper. 'Wel, normally he doesn't show new people around,' zei ze. Ik keek naar het bord en nam wat over. 'Why not?' 'Wel, it's just only soccer that counts for him.' Ik haalde mijn schouders op en keek weer naar het bord. 'Who knows the anwser?' vroeg de lerares. Ik gaf het antwoord en ze keek me tevreden aan. 'That's correct.' Ik glimlachte en nam het over in mijn schrift. Deze school was zo erg nog niet.