25.

      Ik had de deur niet horen opengaan, maar toen ik opkeek van het tapijt – iets interessanters was er even niet in de kamer geweest – zag ik opeens Henry in de deuropening staan. Mijn hart sprong op, mijn lichaam deed hetzelfde, maar ik durfde eigenlijk niet zo goed naar hem toe te lopen. Hij was de jongen die de hele dag in mijn hoofd had rondgezworven en het zou best kunnen dat ik in zijn hoofd hetzelfde had gedaan, dus ik hoefde niet bang te zijn voor afwijzing, maar ik werd een beetje bang van mijn eigen gevoelens. Waarom? Daar was ik zelf nog niet helemaal achter.
      Dezelfde angst had ik gevoeld toen ik hem na het avondeten op had gezocht om hem hier uit te nodigen. Het halve feestje dat ik had laten ontstaan was bedoeld om Sarah aan Clyde te koppelen – hoe kon het ook anders, dat leek haast mijn levensdoel geworden te zijn – maar ik wilde er wel voor zorgen dat ik zelf ook een leuke avond zou hebben en dus had ik besloten om te vragen of Henry ook wilde komen. Hij zei ja, natuurlijk. Maar op het moment dat ik hem gezien had, verscheen er een knoop in mijn maag. Ik hoopte maar dat het mijn ongesteldheid was, die me rare gevoelens gaf.
      Henry liep vanaf de deur naar me toe en gaf me een knuffel. Een aangename hoeveelheid van mijn favoriete axe-deodorant zweefde mijn neus binnen. Ik trok mezelf zo dicht mogelijk tegen hem aan, alsof ik één met hem wilde worden, en wenste dat de omhelzing eeuwig zou duren. Het was gek hoe iemand zo dicht bij me kon staan terwijl ik hem eigenlijk nauwelijks kende – het was een gevoelskwestie.
      Veel te snel beëindigde hij de omhelzing weer en leidde me naar het bed, waar we naast elkaar op de rand plaatsnamen. Hij keek me zo intens in mijn ogen dat ik verlegen mijn blik afwendde en door de ruimte liet dwalen.
      Sarah zat naast Clyde op haar bed, met hun ruggen tegen de muur. De afstand tussen die twee was in de loop van de avond steeds kleiner geworden en inmiddels zag ik dat hun knieën tegen elkaar aanleunden. Hun relatie had een metamorfose ondergaan en het verbaasde me nog steeds hoe ik het geflikt had.
      Sarah was 'm geflipt toen ik vertelde dat ik Clyde op onze kamer had uitgenodigd, maar toen ze eenmaal gekalmeerd was, hadden we met zijn alleen een plan gemaakt. Ik kon niets anders bedenken dan haar gewoon zo mooi mogelijk te maken, en dus waren Jasmin en Hannah helemaal losgegaan. Binnen een uur werden haar haren gekruld, haar ogen opgemaakt en had ze ineens een fantastisch jurkje aan – ik wist inmiddels dat Clyde daar een zwak voor had.
      Rond kwart over negen was Clyde binnen komen lopen, gevolgd door de twee vrienden die ik volgensmij al eerder had gezien, bij onze kennismaking. We hadden ons met zijn allen op het tapijt geïnstalleerd, Clyde natuurlijk naast mij, omdat hij nog steeds dacht dat hij voor mij was gekomen, en Sarah daar weer naast. Om de een of andere reden hadden ze een plastic tas bij zich, die in het midden van de cirkel was neergezet, als het cadeau van een jarige. Op een gegeven moment kwam een van de jongens overeind en haalde er een fles Martini uit. 'Voor de gezelligheid.'
      Ik haalde mijn neus op. 'En dan neem je Martíni mee?'
      'Zeg, als jij nou had meebetaald hadden we wat beters kunnen halen.' Ik was zijn naam alweer vergeten – maar hij had wel een punt. Alhoewel het me toch wel leek dat, wanneer je deze school kon betalen, je je wel een fatsoenlijke fles drank kon veroorloven.
      Sarah zag er nogal wanhopig uit, ze wist duidelijk niet wat ze moest zeggen en de situatie leek als zand door haar vingers te sijpelen. Ik pakte de fles voorzichtig uit de handen van de jongen en drukte hem in haar hand. 'Heb je dit wel eens gedronken?'
      Ze keek me met grote ogen aan. 'Nee?'
      'Nou, bereid je maar voor. Superlekker!' Om de drempel nog iets te verlagen draaide ik ook maar alvast de dop eraf. Aarzelend zette ze de fles aan haar lippen.
      De drank had zijn werk gedaan, dat was duidelijk. Sarah maakte de hele tijd grappen, die Clyde ook erg grappig leek te vinden, en had duidelijk haar zelfvertrouwen teruggevonden. Minstens elke halve minuut schalde er een lachsalvo vanuit hun hoek de kamer in. Ik keek verlegen terug naar Henry en wenste ineens dat ik ook een slok had genomen. Zuchtend liet ik me achterover op het bed vallen. Sinds hij was binnengekomen had ik nog geen woord gezegd en ik voelde me met de seconde onzekerder worden.
      Henry liet zich ook achterover zakken en streelde mijn hand. 'Is er iets?'
      Ik zuchtte. 'Nee... niet echt.' Het was een rotantwoord, want er was wel degelijk iets aan de hand en dat had hij allang gemerkt. Het probleem was alleen, dat ik het zelf ook nog niet helemaal kon benoemen.
      'Dan heb je vast een grote fantasie.' Het duurde een paar seconden voordat ik begreep dat het een toespeling was op mijn woorden, maar toen verscheen er een glimlach op mijn gezicht.
      Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, dat valt ook wel weer mee.'
      Hij lachte. 'Maar mocht er iets zijn, mag je dat altijd zeggen. Dat weet je, toch?' Hij zag er fantastisch uit als hij zo serieus keek. Vanuit het niets bewoog ik mijn hoofd dichter naar hem toe en sloot mijn ogen toen ik zag dat hij hetzelfde deed.
      Onze lippen raakten elkaar zacht en teder. De vlinders in mijn buik vlogen door mijn lichaam, zorgden ervoor dat ik mijn armen wel om hem heen moest slaan. Hij trok me in zijn omhelzing, waardoor we tegen elkaar aanlagen en zich een heerlijk gevoel van warmte door mijn lichaam verspreidde. Ik wist zeker dat ik hieraan verslaafd ging raken.
      Na een tijdje was de kus afgelopen, zoals wel vaker gebeurt, wanneer hij gewoon afgerond is. Met nog een laatste blik in zijn intense, blauwe ogen ging ik rechtop zitten en keek de kamer door, terwijl ik mijn haar fatsoeneerde en mijn shirtje goed deed. Om te garanderen dat mijn koppelpoging tussen Clyde en Sarah goed zou verlopen, had ik het vrolijke jurkje dat ik de rest van de dag gedragen had ingeruild voor een jeans en een eenvoudig T-shirt, omdat Clyde's aandacht zich eerder op Sarah zou richten als ik er niet waanzinnig aantrekkelijk bijliep.
      En het plan had gewerkt, want vanuit mijn ooghoek zag ik ze ineens zoenen.