3,0 ~ Catilynn Dreamcatcher;

Mijn ogen vliegen open en ik moet even nadenken voor ik weer weet waar ik ben. Ik probeer de beelden van mijn nachtmerrie uit mijn hoofd te zetten en raap de deken die ik in mijn slaap op de grond heb gegooid op.
Als ik uit het raam kijk, zie ik dat het nog vroeg in de ochtend is. Ik weet dat ik niet meer in slaap zal vallen, dus ga ik douchen om iets te doen te hebben.
Ik was me met verschillende heerlijk ruikende zepen. De geur die ruikt naar het strand bij ons thuis kalmeert me weer en helpt me om mijn hoofd leeg te maken. Minuten schieten voorbij terwijl ik de heerlijke stralen warm water over me heen laat stromen.
Ik heb me net afgedroogd met de zachtste doek die ik ooit heb gevoeld als er op de deur wordt geklopt. Ik trek gauw een trui met een kriebelende stof over mijn hoofd en open dan de deur. Quinn Mayson’s gezicht staat in de deur opening, met op haar gezicht een grote, neppe glimlach.
‘Ah, je bent klaar. Mooi zo, want het ontbijt staat over vijf minuten klaar. Het word een drukke, gewéldige dag vandaag.’
Ik knik en vertel haar dat ik nog even mijn haar moet doen. Ze snapt natuurlijk heel goed dat ik niet met nat, klitterig haar aan tafel kan verschijnen en ze verlaat de kamer weer.
Ik plof op bed neer en neem een grote hap lucht. Dan dwing ik mezelf weer op te staan. Ik kam mijn haar en maak een grote knot op mijn hoofd. Dat heeft mijn moeder me geleerd, het zag er leuk en origineel uit en het was praktisch. Nog beter dan een staart of vlecht, die nog ergens aan kon blijven hangen.
‘Je bent er. Hier neem een kop koffie!’ Jubelt Quinn. Ik weet niet waar ze al die vrolijkheid opeens vandaan haalt. Misschien komt het doordat ze bijna terug is in het Capitool, waar ze niet meer de enige is met haar knaloranje gekleurde haar.
Ik neem de mok met warme, zwarte vloeistof aan. Het is niet zozeer dat ik het lekker vind. Maar als ik de zwarte vloeistof op heb, weet ik waarom het een luxe product is. De energie stroomt door mijn hele lichaam. Ik voel opgewekter, al ben ik nog steeds moe.
Ook Jack schijnt het spul heerlijk te vinden. Hij giet twee koppen achterover en vraagt dan waarom het zo bitter is.
Lenaliss giet wat melk bij onze kop en verteld dan dat het van koffiebonen is gemaakt. Die zijn nou eenmaal bitter. Door een stof die Cafeïne heet, krijg je energie.
Ik sluit mijn ogen en beeld me voor dat we dit thuis zouden hebben. Misschien zou het mijn moeder uit bed houden. Als ik zou winnen zou ik me koffie kunnen veroorloven. En ik geniet van het beeld dat mijn toekomst zou kunnen zijn.