``85``

‘dit is goddelijk!’ roept Dean uit. Hij stopt een hap in zijn mond en slurpt een verloren sliert op. Sam rolt met zijn ogen en ik begin te grinniken. Ik doe hetzelfde en voel hoe de saus over mijn kin naar beneden druppelt. ‘nu lijk je net Dean’ mompelt Sam. Hij pakt een servet en veegt mijn kin schoon. ‘hé, en waarom niet mij schoonmaken?’ vraagt Dean verontwaardig. Sam haalt zijn schouders op. ‘omdat jij het zelf kan!’ Dean trekt een pruillipje en ik gooi een servet naar hem toe. ‘Sam houd gewoon van mij’ plaag ik Dean. Hij kijkt me even met samen geknepen ogen aan en buigt naar voor. ‘en hou je ook van hem?’ ik negeer Dean en sta op. ‘ik had taart gemaakt als toetje… maar ik weet niet, ik denk niet dat Dean het verdient’ voor ik er erg in heb voel ik iemand tegen mijn rug aan staan. Dean doet de deksel van het bakje waar ik de taart in had gedaan open. Hij wil het bakje pakken maar ik hou hem tegen. ‘je krijgt het niet, tenzij ik er iets voor terug krijg’ Dean is even stil. ‘wat wil je?’ ik draai me om en denk even na. ‘ik wil jou bed, voor mij alleen vanavond’ hij denkt eventjes na en schud dan zijn hoofd. ‘nee, ik slaap niet met Sam in een bed.’ weer denk ik na. Wat wil ik graag, van Dean, in ruil voor taart. ‘wat heb je ervoor over?’ vraag ik. Hij glimlacht en zegt ‘ik wil je wel een kus geven’ ik begin te lachen en duw hem weg. ‘ik denk dat jij dan twee dingen krijgt en ik niets’ ik ga naast Sam aan de tafel zitten en geef hem een schoteltje en een stuk taart. ‘eet, zeg me hoe je het vind smaken. Ik heb het zelf gemaakt’ Sam stopt het vorkje net voor zijn mond en kijkt me aan. ‘wil je het niet zelf eerst proberen?’ ik zie iets van wantrouwen in zijn ogen. ‘je denkt toch niet dat ik het heb vergiftigd?’ hij haalt zijn schouders even op en houd het vorkje voor mijn mond. Ik neem zonder te aarzelen de hap en slik het door. ‘je weet dat als ik het heb vergiftigd ik wel zo slim ben er zelf immuun voor te zijn.’ Sam laat zijn vork op het schoteltje liggen en kijkt me gespannen aan. ‘kom op zeg! Waarom zou ik jullie willen vergiftigen? Ik moet jullie toch beschermen?’ Dean en Sam zijn even stil. Ik was inderdaad vergeten dat ik Sam had willen neer stekken. ‘Dean, ik wil een van jou shirts voor een stuk taart ruilen!’ Dean komt aan de tafel zitten en pakt het stuk taart aan. ‘best, zoek er zo maar eentje uit’ hij neemt een hap van de taart en ik zie hem genieten. Sam en ik eten een stuk langzamer en wassen daarna af. ‘je kunt echt goed koken, misschien moet je maar met Dean trouwen, dan eet hij gelijk een stuk gezonder’ mompelt Sam voor de grap. Ik grinnik erom.