048|| Back to black
The secret of getting ahead is getting started.
Zaterdag 9 december 2006
~ Mila Adams
Met een zucht kom ik overeind van de stoel waar ik op zat. Na luide protesten van Frederique ben ik toch gaan werken vandaag. Ik voel me al een stuk beter dan gister. Ik heb een beschuitje met kaas op en een kop thee gedronken vanmorgen. Ik hoef nog maar drie uurtjes voor ik weer in mijn bed kan gaan liggen. Mijn contract loopt bijna af, dus als ze zien dat ik gemotiveerd ben om te gaan werken, wordt hij verlengd.
Met een zucht komt mijn baas naar me toe. ‘Mila,’ mompelt hij, ‘ga naar huis. Je ziet er moe en ziek uit. Dat doet niemand goed en vooral jezelf niet.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik voel me prima hoor,’ mompel ik en gooi een propje weg. Mijn tweede beschuitje van vandaag was mijn lunch. Mijn baas pakt mijn schouder vast. ‘Mila, naar huis. Nu. We hebben genoeg mensen voor vandaag, eigenlijk zelfs teveel. Je kan hier toch niks doen.’ Hij pakt mijn jas van de kapstok en gooit hem naar me. ‘Maandag krijg je ook vrij, om uit te zieken, maar woensdag verwacht ik je weer.’ Nors knik ik en trek mijn jas aan. Ik houd er niet van om naar “huis” gestuurd te worden. Ik voel me prima!
‘Amy?’ Verbaasd kijk ik op als ik mijn naam hoor. Op een drafje loopt Bill naar me toe. ‘Jij ziet er slecht uit,’ mompelt hij en bekijkt me goed. Ik rol met mijn ogen. En bedankt. Dat is ook iets wat je graag wilt horen. ‘Wat doe je hier?’ vraag ik. Nu ik naar “huis” kan, wil ik ook naar “huis”. ‘Ik moest wat lekkers halen bij de bakker. We zijn bezig in de studie. Kom je anders ook even langs?’ Het aanbod klinkt verleidelijk, maar ik schud mijn hoofd. Bill kijkt me verbaasd aan. ‘Je hebt een prachtige stem! Ik wil je laten zien hoe het werkt. Alsjeblieft? Ga je mee? Al is het maar een half uurtje.’ Weer schud ik mijn hoofd. ‘Bill, ik voel me niet lekker. Ik ben net ook al naar huis gestuurd op mijn werk. Ik ga in bed liggen.’
‘Waar werk je dan?’
‘Bij de bakker waar jij naar op weg bent.’ Hij kijkt langs mij heen, verder de straat in en knikt. Het is de enige bakker in de buurt.
‘Beterschap,’ mompelt Bill. Hij wikkelt zijn dunne armen om me heen en trekt me in een knuffel. Buiten Frederique na, heeft nog nooit iemand me een knuffel gegeven. Voorzichtig sla ik mijn armen om hem heen. ‘Wil je anders dat ik morgen even langs kom?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Kijk maar wat je doet. Ik wil je niet verplichten tot iets.’ Bill knikt en glimlacht.
‘Nou, tjop tjop, naar je bed jij!’ Ik glimlach flauwtjes. ‘Doei Bill,’ mompel ik waarna ik me omdraai en weg loop.
Hi loves!
Ik ben weer thuis van vakantie, ja, eigenlijk al vanaf maandag, maar ik ben nog niet aan posten voor dit verhaal toegekomen. Daarom is dit een wat langer stukje!
<3
Reageer (3)
oew zo liief!
1 decennium geledenSnel verder!
bill is echt lief en hij moet op ziekenbezoek komen
1 decennium geledendat zpu zo cute zijn
snel verder
jij ik wil weten of hij dat echet gaat doenxD
Mooi deeltje.
1 decennium geledenSnel verder!
x