Hoofdstuk 1

Dit voelt niet goed, dit voelt absoluut niet goed.

Dat ene zinnetje bleef maar in mijn hoofd spoken.

Ik draaide mijn gezicht naar Bill toe en zag de glinstering in zijn ogen.



Ik kon gewoon niet op deze manier met Bill dansen.

Niet terwijl ik net ook zo met Tom had lopen dansen.
Dat mocht ik gewoon niet.
Ik mocht deze jongens niet uitdagen.



Ik wilden niet eens met hun flirten.

Maar deze jongens hadden iets.

Ik wist niet precies wat het was, maar het leek wel of ze een soort gloed over zich heen hadden.

Iets waardoor je wel met hun moest flirten, iets waardoor je zin kreeg om ze tegen je aan te trekken en een kus op hun lippen te drukken.



Ik draaide me nu helemaal om zodat ik beter in Bill´s ogen kon kijken.

Dat was een van de weinige dingen waarmee de tweeling op elkaar leek: hun ogen.

Die prachtige ogen.



Ik droomde een klein beetje weg.

Bill, die dat blijkbaar gemerkt had, koos dat moment om te doen wat hij al die tijd al wilde.



Hij duwde me tegen de muur aan,waar we toevallig vlakbij hadden gedanst, en begon me te zoenen.

Maar half bewust van wat ik deed opende ik mijn mond en zoende hem terug.



Hoewel hij er geen rotter ,moment voor had kunnen uitzoeken was dat het moment waarop Tom omkeek, zodat hij het hele tafereel zag gebeuren.

Als in slowmotion zag ik hoe de tranen in tom´s ogen sprongen en hij Bill´s kamer uitvloog, waarschijnlijk naar zijn eigen kamer.



Zonder er verder bij na te denken duwde ik Bill van me af en rende achter Tom aan.

´Amy´ klonk het gekwetst uit Bill´s mond.

Maar ik reageerde er niet op.



Ik klopte op Tom´s deur.

´Bill ik wil je even niet zien oké?' klonk er aan de andere kant van de deur.

'ik ben Bill niet.'

'Darwen?'



Aan het begin moest ik er heel erg aan wennen dat Tom me altijd bij mijn tweede naam aansprak, maar zo langzamerhand ben ik het wel gewend.

Ik vindt het nu zelfs wel leuk.

Misschien juist omdat hij het doet.



Ik hoorde hoe er aan het slot gerammeld werd en even later schoot de deur open.

Tom stond in de deur opening met betraande ogen en z'n handen in z'n zakken.

Tom keek naar beneden.

Ik moest even slikken toen ik een traan de grond hoorde raken.

Tom huilde nooit.



Misschien is hij gewoon moe dacht ik bij mezelf.

Maar die gedachte wierp ik al snel weer weg.

Zelfs als hij moe was huilde Tom niet.



Ik haalde mezelf weer uit mijn gedachte en volgde Tom naar binnen.

Hij ging naast me op bed zitten.

Net iets te dichtbij.

Hij zat niet echt tegen me aan maar ik kon zijn warmte wel al voelen.



Ik keek hem recht in zijn betraande ogen en opeens voelde ik me heel erg schuldig.

Ik kreeg zin om mezelf in zijn armen te leggen , heel dicht tegen hem aan te kruipen, te gaan huilen en te snikken dat het me speet.

Maar ik deed niks van die dingen, ik keek hem gewoon aan, wachtend tot hij iets zou zeggen of totdat er iets zou gebeuren.



Heel lang gebeurde er niets.

We keken elkaar gewoon aan en ik voelde een soort van ongemakkelijke spanning tussen ons in.

Iets dat ik nog nooit eerder bij Tom had gevoeld.



Toen Tom net z'n mond opende om iets te zeggen ging mijn mobiel af.

S.O.S. van Rihanna knalde door de kamer heen.



Verward en een beetje beschaamd nam ik op.

'Hallo?'

Het was Nadine het nichtje van de twins.

'zou je alsjeblieft een andere keer terug kunnen bellen?'

'..'

'oké, is goed.'

'...'

'doei.'



'sorry Tom, wat wou je zeggen?'

'Darwen, beloof je eerlijk te antwoorden?'

Tom keek een beetje moeilijk mijn kant op.

Ik slikte even.

Het moest wel een hele vervelende vraag zijn als Tom me dat liet beloven want hij wist dat ik altijd eerlijk was.



Ik knikte.

Heel zacht, het was bijna niet te merken.

Maar ik knikte.

Ik zou eerlijk antwoorden.



Tom schraapte zijn keel.

'Darwen?..Vind jij mij leuk?'.

Zijn bruine ogen keken me doordringend aan.

'waarom wil je dat weten, Tom?'



Lul er niet over heen, geef gewoon antwoord.

Alsof dat zo makkelijk gaat!



Ik zuchtte, niet ook nog eens tegen mezelf gaan praten.



'nou..'

Tom's stem sneed dwars door mijn gedachten heen.

'ik dacht dat dus en ik vind jou dus wel leuk, zeg maar.'



omg..

Wat moest ik nou zeggen?

Vond ik hem leuk?

Ik wist het niet.

Ik was al m'n hele leven vrienden met Tom en ik had er nooit over nagedacht iets anders voor Tom te voelen dan vriendschap.



Ik boog mijn hoofd een beetje voorover zodat me zwarte pony over mijn ogen viel.

Tom dacht dat ik hem leuk vond , spookte het door mijn hoofd.

Ik wilde hem geen pijn doen door te zeggen dat ik dat niet wist of dat dat niet zo was.

Ik wilde hem geen pijn doen.



Ik voelde de tranen in mijn ogen branden.

Het duurde dan ook niet lang tot Tom mijn tranen, en een hele berg mascara, onder mijn pony vandaan zag komen.



Ik voelde hoe Tom mij in zijn armen drukte.

'Niet huilen Darwen, ik wil alleen maar dat je eerlijk antwoordt.' fluisterde hij zachtjes in mijn oor.

'Ik weet het niet Tom. Ik weet niet of ik jou leuk vind.'



Ik voelde hoe warm en zacht Tom's lippen waren terwijl hij voorzichtig en misschien wel onzeker een kus in mijn haar drukte.

Even voelde ik mijn armen stokken.

Zoiets had Tom nog nooit gedaan.



'ok, maak je verder maar geen zorgen om mij'

'Tom, dat is een onmogelijke opdracht.'

Tom moest lachen en ik kreeg een glimlach rond mijn lippen.

Ik vond het altijd heerlijk om Tom te horen lachen.



Ik keek op mijn horloge.

Shit, het was al heel laat.

'Tom?'

'ja?'

'mag ik vannacht bij jou slapen?'