97. || Rainbows ||

"Hey, kunnen jullie ons ergens mee helpen?" vroeg ik op mijn liefst, waardoor Justin een boze blik op me wierp. "Oh my god! jou accent is zóóóó schattig!" kirde het voorste meisje. Ik keek haar lachend aan. "Maar yeah, sure." beantwoorde ze mijn vraag. Ze was duidelijk de woordvoerster van de groep. Alle vijf de meiden waren lang, droegen een short en een korte mouwen shirt. Ze waren allemaal mooi bruin van het zonnen en hadden een vrolijke uitstraling. "Weten jullie hier in de buurt een goed hotel? Waar we voor langere tijd, en voor niet al te duur kunnen blijven?"
"Langere tijd? Ik dacht dat je een huis wou kopen..." mompelde Justin wat teleurgesteld. "Dat kan toch niet vóór we het geld daarvoor hebben?!" zei ik. Soms hé, soms was hij net een blondje. "We hebben je ouders geld toch?" vroeg hij verbaasd. De meiden keken ons geamuseerd aan. "Dat is toch nooit genoeg voor een huis, mijn ouders zijn niet rijk!" riep ik en gaf mezelf een facepalm.
"Jongens?" vroeg het voorste meisje weer en trok hiermee onze aandacht. "De broer van Jennifer zoekt nog iemand om de huur mee te delen. Daar kunnen jullie vast wel een tijdje blijven. Áls jullie de huur mee betalen tenminste." zei ze en duwde één van de meisjes naar voren. Ik keek verbaasd op, maar ja, dat was ook een optie. "Een maand, kan dat?" vroeg ik het meisje. "Ik bel hem wel even." zeize glimlachend en haalde een roze blackberry uit haar zak. Ze begon razendsnel de toetsen in te drukken en hield daarna het ding bij haar oor.
"Hey Luke," zei ze enthousiast en babbelde meteen verder. "Ik heb twee jongens, die voor een maand de huur met je willen delen, kun je daarmee akkoord gaan?" vroeg ze en luisterde naar zijn antwoord. Ik keek haar hopend aan.