Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 28

Lucca haakte haar arm door die van George en door die van Rhine. ‘Hey!’ Riep Fred en propte zich tussen Rhine en Lucca die begonnen te lachen. Rhine klopte Fred op zijn hoofd.
‘Kun je erbij?’ Vroeg Fred met een grijns toen Rhine op haar tenen ging staan en haar vingertoppen zijn hoofd raakte.
‘Ja, het gaat prima, dank je.’ Zei ze. Ze werden ruw verbroken door een stel zwadderaars. Lucca trok haar wenkbrauwen op maar voor ze iets kon zeggen had Fred zijn mond al open getrokken.
‘Wat moet je?’ Vroeg hij en keek ze fel aan. Zonder iets te zeggen liepen de zwadderaars verder, met hun neus in de lucht.
‘Nou dat was nieuw.’ Mompelde Rhine en keek de rest aan. ‘Zouden ze wat van plan zijn? Of hebben ze geleerd om hun mond te houden?’ Vervolgde ze en streek haar rok recht.
‘Ik wil het niet eens weten eigenlijk.’ Zei Lucca en keek ze achterna. ‘Het zal hoe dan ook niet goed zijn.’
‘Nou dan weet ik ook zeker dat we er nog wel achter zullen komen.’ Zei George en volgde Lucca haar blik.
Er was een mogelijkheid dat het met het Rose-incident te maken had. Dat zou zelfs voor de zwadderaars laag zijn, toch? Lucca haalde haar neus op en keek de rest aan. ‘Misschien hebben ze er geen zin in.’ Zei ze en keek ze allemaal even aan. ‘Dat kan toch?’

‘Vertel! Vertel!’ Riep Ron toen ze bij hun tafel waren en trok Lucca naast zich.
‘Waarom kan Rhine het niet vertellen?’ Vroeg Lucca en keek naar Rhine die heftig haar hoofd schudde. Lucca haalde haar schouders op en begon uit eindelijk maar te vertellen wat er die ochtend was gebeurd in de grote zaal.
‘Maar waarom weet je zelf niet wat er was gebeurt? Of was je te druk bezig met je eten?’ Vroeg Lucca aan Ron. Ron keek onschuldig om zich heen en keek toen weer naar Lucca die zichzelf voor haar hoofd sloeg, dat geloofde je toch niet? Ze keek naar het eten, het was lekker en ze had waarschijnlijk er ook niet veel aandacht aan besteed als ze aan het eten was en ze niet wist dat het Rose was. Dat soort dingen gingen zo snel de school rond en in zo veel verschillende versies. Ze had ondertussen geleerd dat de meest saaie versie de juiste was. Tenzij het om Potter en zijn vrienden ging, dan kon alles waar zijn.
‘Lucca, ga zitten.’ Zei Rhine toen Lucca voor de vijfde keer was gaan staan.
‘Maar ik wil Rose zien, straks zit ze daar, haar ogen uithuilend zonder iemand. Moederziel alleen..’ Zei Lucca en ging zitten terwijl haar ogen nog steeds langs de tafel heen ging.
‘Je bent niet haar enige vriendin Lucca, het gaat vast goed met Rose. Anders dan zoek je haar vanavond toch op?’ Vroeg ze en keek naar Lucca die langzaam knikte. ‘Oké dan.’ Mompelde ze en at verder.

‘Weet je wat mooi was?’ Vroeg Lucca toen ze na de lessen met George langs het meer liep. ‘Vorige jaar met de tuin met het bal.’ Zei ze en keek hem aan. George glimlachte even en kneep in haar hand. ‘Wat is er?’ Vroeg ze aan George en keek hem nieuwsgierig aan.
‘Niets.’ Mompelde hij. Lucca porde hem in zijn zij.
‘Vertel op!’ Zei ze en duwde nogmaals haar vinger tussen zijn ribben.
‘Goed, goed.’ Mompelde hij en voelde al zijn bloed naar zijn wangen stromen bij de gedachte aan wat hij haar moest gaan vertellen. ‘Maar je mag niet lachen, of boos zijn of iets anders.’ Zei hij tegen Lucca en keek haar aan.
Lucca beet op haar lip om niet te gaan lachen. ‘Oké, maar nu wordt de drang alleen maar groter.’ Zei ze waarschuwend. George richtte zijn ogen even op de hemel en lachte even. ‘Wil je het zou nog weten?’ Vroeg hij en keek naar een gretig knikkende Lucca. ‘Goed.’