Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 27

Toen Lucca de volgende dag de grote zaal haalde ze haar wenkbrauwen op toen er voor de eetzaal van ravenklauw commotie was ontstaan. Ze stopte naar een blond meisje van ravenklauw, ‘wat is er gebeurd?’ vroeg met opgetrokken wenkbrauwen nieuwsgierig aan haar. ‘Ken je dat meisje Rose?’ Vroeg ze aan Lucca die knikte. ‘Haar vriendje heeft het net met haar uitgemaakt.’ Zei ze en voor ze nog iets kon zeggen duwde Lucca de mensen om haar heen weg zodat ze erbij kan. Ze keek naar de twee ex-geliefden en haalde haar wenkbrauw op. Ze had Rose nog nooit zo gezien. Ze keek naar een vriendin van Rose. ‘Wanneer is het gebeurd?’ Vroeg ze zo zachtjes mogelijk. ‘Hm, daarnet, in de leerlingen kamer maar toen iemand vroeg wat er was toen verloor Rose het.’ Zei het meisje en Lucca vond het een erg zielige woordkeus. “Verloor Rose het” Galmde het in haar hoofd. Als of ze er draadjes in haar hoofd waren los gesprongen en de enige plek waar ze thuis hoorde de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis was.
Lucca sprong op toen ze een knal hoorde en een gil. ‘Rose!’ Gilde ze toen ze zag dat Rose haar staf had getrokken en die richtte op Thorn. ‘Oh haal die toverstaf weg jij dramaqueen.’ Zei ze en liep op Rose af, ze wierp een blik op Thorn die toegetakeld was door de spreuk. Ze grinnikte zachtjes in haar hand toen ze zag wat Rose had gedaan. ‘Oké, mooie meid, wij gaan even ergens anders heen.’ Zei ze en trok een tegenstribbelende Rose mee naar de dames wc. ‘Zit.’ Zei ze nadat ze de klep van de wc had gesloten. Ze leunde tegen de deur aan en keek naar Rhine die binnen kwam stormen. ‘Heb je hem echt keihard vervloekt? Recht in zijn gezicht?’ Vroeg ze toen ze stil stond. Rose knikte en keek naar de twee meisjes die beide hun schouders op haalden. ‘Je moet doen wat je doen moet en het zag er best grappig uit.’ Zei Rhine die grinnikte. ‘Dus vertel.’
Toen Rose klaar was met vertellen wat er was gebeurt, sloeg Lucca op de deur. ‘Dat geloof je toch niet?’ Vroeg ze en trok haar wenkbrauwen op. Rose en Rhine waren opgesprongen van schrik. ‘Wat ga je doen? Je gaat toch niet iets erg doen?’ Vroeg Rose geschrokken. ‘Nee, nee natuurlijk niet.’ Zei Lucca suikerzoet en glimlachte naar Rose.
‘Want ik geef nog wel om hem, dat begrijp je toch?’ Vroeg ze aan Lucca.
‘Ja, ja.’ Zei Lucca en verdween.
Rhine en Rose keken elkaar aan en trokken hun wenkbrauwen op. ‘Denk je dat ze, eh, nou ja, je weet wel.’ Zei Rose en keek vragend naar Rhine, die knikte. Rose mompelde wat en stond ook op, opzoek naar Lucca. Als ze dan wat ging doen dan wilde ze het wel zien, uiteraard. Ze keek de gang door en liep een willekeurige kant op, waarom bezat Lucca het talent om te verdwijnen? Ze fronste even en stond voor de deuren van de grote zaal. Ze haalde diep adem en ging uiteindelijk door de deuren heen. Lucca zou het nooit doen in het bijzijn van zo veel mensen. Dat wist ze, maar toch zag ze Lucca naast Thorn zitten toen ze binnen kwam. Ze fronste even en liep er langzaam naartoe. Lucca zag er dreigend uit terwijl ze tegen Thorn praatte. Ze kon zijn gezicht niet zien, ze kon wel raden hoe hij keek. Toen ze bij de tafel stond, stond Lucca langzaam op en glimlachte naar Rose. Rose pakte Lucca bij haar arm en trok haar naar zich toe. Lucca fronste en keek een tikkeltje minachtend, ze hield er niet van als mensen haar zo maar vast pakte, op die manier.
‘Wat heb je gedaan?’ Vroeg Rose en keek Lucca strak aan.
‘Niets ernstigs.’ Zei Lucca en haalde haar schouders op en trok zich los van Rose haar greep. Ze draaide zich weer om op haar hakken en liep weg.
Rose keek Lucca aan en schudde haar hoofd. Ze ging een aantal plaatsen verder op zitten en zuchtte.
Lucca ging aan haar eigen tafel zitten. Haar vrienden keken haar vragend aan. ‘Dus, wat is er gebeurt?’ Vroeg Ron en duwde Harry een beetje aan de kant. Harry duwde Ron terug en gooide daarbij een beker pompoen sap over Rhine heen. Rhine sprong schreeuwend op en niet veel later was de hele groep aan het schreeuwen en doen. ‘Stilte!’ Brulde Anderling zodra ze bij het groepje was aan gekomen. Iedereen zweeg en keek met grote ogen naar de professor. Hermelien begon met het verontschuldigen en schoot af en toe een vuile blik naar Harry en Ron toe. Ze waren er allemaal, gelukkig, met een waarschuwing vanaf gekomen. Ze aten een tijdje in stilte tot Lucca begon te giechelen. Fred en George keken haar met een grijns aan en niet veel laten waren ze allemaal aan het lachen.
‘Maar even serieus, wat is er nou gebeurt?’ Vroeg Ron toen iedereen weer stil was. ‘Dat vertel ik je wel in de lunch pauze.’ Zei Lucca en stond op om naar de volgende klas te gaan.