Hoofdstuk 38

Als we uitgelachen zijn stelt Jason voor wat te gaan eten. 'Ik wil je niet tot last zijn. Je hebt al zoveel voor me betaalt.' zeg ik. 'Het is niet erg, en als je wilt kunnen we ook gewoon thuis eten.' stelt Jason voor. 'Graag.' glimlach ik. We lopen naar de kleedhokjes en kleden ons om. Als we buiten staan houd Jason een taxi aan. Ik ben zo moe dat ik in slaap val tegen het raam aan. Jason maakt me vijf minuten later wakker omdat we thuis zijn. 'Ben ik echt in slaap gevallen?' vraag ik nog een beetje slaperig. 'Jep.' lacht hij. Een beetje gegeneerd stap ik uit en loop ik naar de voordeur. Jason loopt achter me aan en opent de voordeur zodat ik naar binnen kan. Ik loop meteen door nar de keuken en pak wat te drinken. 'Ik heb pannenkoekenmix gekocht. Kan je pannenkoeken bakken?' vraagt Jason. 'Tuurlijk, dat is niet zo moeilijk hoor.' lach ik. Hij pakt de spullen die ik nodig heb en verlaat de keuken. Ik begin met de pannenkoeken en na een uur is al het beslag op en heb ik een grote stapel pannenkoeken. Jason had me gister laten zien waar de borden en het bestek ligt en dus kon ik de tafel dekken. Toen ik de tafel gedekt had rie ik Jason die meteen aan kwam lopen en zo te zien niet verwacht had dat ik de tafel ook gedekt had. We begonnen te eten en na een halfuur wad alles op en gingen we naar de woonkamer. 'Er is niet echt iets op tv. Zullen we gitaar gaan spelen?' vraagt Jason. 'Ja leuk!' roep ik blij. We lopen naar een of andere kamer waar een piano staat en wat gitaren. Ik pak een gitaar en begin te spelen. 'Jij kan echt goed spelen!' roept Jason uit. 'Dank je.' bloos ik.