Chapter four

ik word heftig wakker geschud. uit paniek begin ik te gillen, ik durf mijn ogen niet open te doen. op mijn armen voel ik 2 sterke handen die me stevig vast grijpen, wat ik zeker weet is dat het niet die van Emma zijn. ik raak ligtelijk in paniek en de armen laten los. ik doe voorzichtig mijn ogen open en er staan 2 grote en best wel knappe jongens voor me, ik kijk voorzichtig opzei en zie dat Emma me bang aan kijkt. de zon is al aan het onder gaan, het ziet er super mooi uit maar ik kan er niet van genieten. "ja wat wil je nu met ze doen dan?" vraagt de jongen in het zwarte shirt. Emma kijkt op als ze hoort dat ze nederlands zijn. de jongens smoesen door. ik kijk naar Emma en gebaar dat ze de koffers moet pakken, en proberen weg te rennen. de enige optie die in me opkwam. als ik merk dat Emma het snapt pakt ze haar koffers en begint te rennen ik volg haar voorbeeld. we rennen zo snel dat we niet merken dat de stenen weg ineens veranderd in een zandweg, de wieltjes van de koffers blijven steken en we vliegen naar voren. de jongens kijken op als ze iets achter zich horen. ze rennen naar ons toe en de jongen met het blauwe shirt kijkt recht in mijn ogen en vraagt "is everey thing okey?", ik kijk in zijn ogen en vergeet bijna te antwoorden. zijn donkere ogen blijven me vragend aankijken. "euhh... ja alles is goed" komt er uit eindelijk uit. de jongen met het zwarte shirt kijkt verbaasd "zijn jullie nederlands?" vraagt hij aan Emma.