Chapter three.

Emma.
Na een tijd maak ik Dyan wakker. "We zijn er!" Ik kijk naar buiten, maar zie alleen een saai vliegveld. Nouja, wel éen van Spanje dan! Dyan wrijft slaperig in haar ogen. "Huh? Echt?" Ik knik blij. Op Dyan's gezicht verschijnt nu ook een grote glimlach. "Yes, eindelijk!" Als er omgeroepen wordt dat je uit mag stappen doen we dat dan ook gelijk. Ik stop mijn mobiel snel in mijn tasje en loop met Dyan het vliegtuig uit. Dyan wijst naar de ingang. "Daar moeten we heen om onze tassen te halen." Ik knik en loop met Dyan mee naar binnen. We zoeken onze tassen uit en lopen dan verder. "Hmm, hoe komen we eigenlijk bij ons hotel?" Vraagt Dyan. "Geen zorgen. Ik heb een precieze routebeschrijving die je makkelijk kan lopen, en het is maar zo ongeveer 10 minuten." Dyan knikt. "Oke, laten we gaan." We lopen het vliegveld uit en komen dan bij een ontzettend drukke straat. Ik pak de routebeschrijving uit mijn tasje en lees hem door. "We moeten niet naar het centrum maar naar de St. Josephstreet." We kijken rond en zien dan een bordje met de straatnaam erop. "Daar is het!" Zegt Dyan. We lopen er heen en volgen dan de rest van de routebeschrijving. Na een tijdje lijkt het wel alsof er niks meer van klopt. "Ehh, gaan we wel goed?" Vraagt Dyan. "Ik heb geen idee.. Volgens mij niet, want we hoorden er al lang te zijn.." Antwoord ik. "O god." Zegt Dyan. "Het komt goed." Antwoord ik weer. We lopen door totdat we al uren verder zijn. We zitten ergens in een bos en ploffen op de grond. "Ik kan niet meer." Zucht ik uitgeput. "Ik ook niet.. En ik ben kapot moe." Zegt Dyan terug. Ik heb geen tijd meer om te antwoorden, omdat we allebij meteen in slaap vallen, met de koffers om ons heen liggend.