045

"Vertel me, wat is er gebeurt?" Ik kijk haar diep in de ogen. De ogen die ik eerst zo vertrouwde, de ogen van de vijand. Niet huilen, Zoé. Zeg ik tegen mezelf. Houd je sterk. Ik kijk naar mijn handen. Er klopt iets niet. Waar... Waar is het? De ring die ik had gekregen van Voldemort. De ring die hij me had gegeven, toen hij vroeg om met me te trouwen. Weg is hij. Hij had het nog maar net gevraagd. Niemand weet er iets van. Wat zou hij doen als ik zeg dat ik hem kwijt ben? Er knapt iets in mij. Emma, mijn zuster, aan de goede kant. Ze is nog wel mijn tweelingzus in godsnaam.
"Waar is hij?!" Ik verhef mijn stem. Emma schrikt. De hele tijd dat ik hier ben geweest heb ik me koest gehouden.
"We hebben je stok afgepakt"
"Niet mijn stok!" roep ik. "De ring! Waar. Is. De. Ring?" Ik probeer recht te komen, maar het lukt niet. Ze hebben me vastgebonden aan een stoel met magische touwen.
"De ring is een magisch voorwerp dat jouw... Jeweetwel heeft gestolen. Er is ook een andere ring, ze zijn verbonden met elkaar, zeg maar. Degene die de andere ring draagt, kan altijd zien waar de drager van de ring is. Daarom hebben we hem uitgedaan" Ik knik. Hetzelfde verhaal heeft Voldemort mij verteld. De diamanten ogen gloeien rood als degene in gevaar is. Zo niet, dan blijven ze smaragdgroen. Zo wist ik dat Alexis in gevaar was, ze heeft een kettinkje dat hetzelfde werkt. Gelukkig had ze het die dag om.
"Dat weet ik wel, hoor. Geef hem terug." Ze schudt haar hoofd. "Doe niet zo dom, als je hem niet teruggeeft dan-"
"Wat dan?" Vraagt Emma op een dreigende toon.
"Dan beteken je niets meer voor mij. Dan kan je voor mij doodvallen." Ik zie dat ze even schrikt. Haar blik veranderd. Tot mijn genoegen zie ik een droevige blik. "Nou wat wordt het, Em?" zeg ik glimlachend. "Geef me de ring en toverstok terug en laat me gaan. Of laat me in deze stoel zitten. Je moet weten dat als Voldemort me vindt, en dat zal hij, je jullie sowieso om zeep gaat helpen. Maar jij hebt nog een kans Emma, ga met mij mee en ik zorg dat jij niet wordt afgemaakt." De twijfeling in haar ogen. Ik dacht bijna dat ze ja zou zeggen. Maar neen, dan komt iemand binnen die ik hier niet had verwacht. Potter. Oké, misschien had ik die hier wél verwacht. Maar sommigen denken zelfs dat hij dood is. Hij is van de aardbodem verdwenen. En plotseling staat hij hier, voor mij.
"Wat doen jullie hier?!" Harry Potter kijkt me geschrokken aan. "Ik dacht dat je met haar mee ging gaan naar Voldemort's huis. En alle informatie die hij je gaf, ging doorgeven aan de orde. Wat doen jullie hier?" Ik schrik met wat Potter zegt. Dus het was geen plan van de orde om me gevangen te houden. Emma wilde mij niet verraden. Maar ze staat nog steeds aan de goede kant, want ze wilde hen ook niet verraden. Wilde ze mij hier soms voor eeuwig opsluiten? Ik kan haar wel vervloeken, of de nek omwringen omdat ik mijn stok niet heb.