96. || Rainbows ||

"Euh, heren?" De hoge vrouwenstem maakte me wakker en met slaperige ogen keek ik om me heen. Door het raam zag ik het vliegveld. We waren geland? Waarom had ik daar niks van mee gekregen?! Ik ging overeind zitten, waardoor Justin van mijn schoot viel en ook wakker schrok. "Jullie moeten het vliegtuig verlaten. We gaan zo verder." zei de mevrouw van net. Ik knikte en trok Justin overeind. "Hhhhmmmm.... Niall, waarom maak je me wakker?" vroeg Justin gapend en stond op van zijn stoel om zich uit te rekken. "We moeten het vliegtuig uit." verdraaide ik de vouw haar woorden. En stond ook op. De vrouw liep weg en Justin gaapte nogmaals. Het viel me nu pas op dat we als enige passagiers nog in het vliegtuig zaten. Het was akelig leeg om ons heen. We vertrokken zwijgend en na lang te hebben gewacht op onze bagage -dat niet ui meer dan wat kleding tasjes en een gitaarkoffer bestond. Het was... Geen idee? Hoelang hebben we gevlogen? Ik had echt zo'n jetlag gevoel. Het klopte voor geen meter. Het was hier, ongeveer 9 uur nu denk ik. Aan de stand van de zon te zien. Kun jij het daarvan aflezen? vroeg Junior lachend. Shut up, nee dat kan ik niet. Ik keek op mijn horloge, maar het klonk cool.
"Ik wil naar bed..." mopperde Justin. Ik snapte hem volkomen. Maar we moesten eerst een hotel vinden. Als zombie's liepen we door de volle straten. Het weer was hier aanzienlijk beter dan in Engeland. Dat wel.
Ik pakte mijn Iphone en keek bij mijn wereldklok. In Engeland was het nu ongeveer 2 uur 's nachts. Geen wonder dat we moe waren...
"Helleeuh cuties!" een groepje meiden kwam in een sukkeldrafje op ons af en keken ons glimlachend aan. Het leken me geen onaardige meiden, en aangezien ze ons 'cute' vonden; waren zij misschien de beste personen om te vragen of hier ergens een hotel is.