006

Ik liep als enige naar de kamer toe die de leraar net had geopend. De meesten gingen naar de slaapkamer toe en kwamen terug in een pyjama of gingen voor de tv zitten. Katherine had haar pyjama ook al aan. Nou ja, een pyjama kan je het niet noemen. Het was zo'n jurkje wat net over je kont heen viel en half doorscheen. Maar we hebben het over Katherine. Dat is nog niets. Ze heeft nogal een grote eigendunk. Echt verschrikkelijk. Ze wil altijd alle aandacht en denkt dat ze alles is. Maar zo nieuwsgierig als ik was, liep ik als enige die kamer in. In het midden van de kamer stond een grote, prachtige vleugel. Hij was pikzwart en was werkelijk prachtig en enorm. 'Wow.' zei ik zacht en liep er langzaam heen. Ik schoof de kruk naar achter en ging erop zitten. Voorzichtig deed ik de klep omhoog en ging ik met mijn vinger over de toetsen heen. Ik drukte er een paar in en een mooi, vol geluid vulde de kamer. 'Wat was dat?' hoorde ik iemand uit de kamer vragen. 'Je hoort spoken.' zei iemand terug. Ik keek geschrokken op. Ze konden me horen. Who cares. Ze wisten toch al dat ik piano speelde maar voor de zekerheid deed ik de deur dicht. Ik ging weer op het krukje zitten en legde mijn handen op de toetsen. 'Oké.' mompelde ik in mezelf. 'Welke wordt het?' Ik dacht na en toen schoot er een http://www.youtube.com/watch?v=72BYjy-bW6M&feature=related in mijn hoofd. Ik haalde diep adem en keek even waar de pedaal zat. Ik zette mijn voet erop en drukte het een paar keer in om te kijken hoe zwaar hij ging. Ik drukte de eerste toetsen in en sloot mijn ogen even. Wat een heerlijk geluid kwam er uit deze piano. Ik zuchtte even en ging toen verder. Snel speelde ik het liedje uit en glimlachte toen ik klaar was.