Kokend heet

Heel tevreden kwam ik terug de woonkamer in gelopen met een worm.
'Iza waarom heb je een worm nodig?' vroeg Peter. Ik keek heel even naar Scot die een theedoek gevuld met ijsklontjes tegen zijn neus gedrukt hield en grinnikte. Liep de keuken in en legde de worm in een bakje.
'We moeten feest vieren,' riep Devon vanuit de woonkamer.
'Waarom?' vroeg Scot zuchtend.
'Omdat Paul nooit meer zal zeuren dat zijn zusje thuis moet komen,' zei Peter grijnzend.
'O, dus ze heeft de boodschap door gegeven?' vroeg Scot minachtend. Wat deed die gast hier hij bedierf de hele sfeer. 'Wat doet ze hier eigenlijk nog?'
'Waar heb je het over Scot, ze heeft helemaal geen boodschap door gegeven,' zei Paul verbaasd. 'Wat Iza hier doet. Ze woont hier.' Scot leek overduidelijk niet de begrijpen wat er aan de hand was, net als Paul.
'Iza, kom en leg uit,' beviel Paul.
'Ik ben je slet niet!' riep ik terug. 'Vraag aan je Scottie!'
'Iza is je zusje,' zei Scot ineens.
'Ja, ze is mijn zusje, natuurlijk is ze mijn zusje, altijd al geweest!' riep Paul verbaasd. Ik hoorde Scot zachtjes vloeken.
'Ik dacht dat ze iemand anders was... niet belangrijk,' zei Scot.
'Waar sloeg dat slet dan op... je noemde haar slet?' vroeg Paul en zijn stem klonk gevaarlijk. Ik voelde dat Scot hatelijk zijn schouders ophaalde.'
'We weten in ieder geval nu voor wie die worm bedoeld is,' zei Devon en Peter schaterde het uit van het lachen.
'Waarom moest je dat nou zeggen?' vroeg hij. 'Ik had hem zo graag die worm op zien eten!' Even was het doodstil toen schaterde Paul het uit van het lachen en kwam Scot kokend de keuken binnen komen.
'Scot gaat de keuken uit je staat te koken van woede,'zei ik. 'En vandaag kook ik, dus ga dat maar ergens anders doen.'
'Jij... jij,' zei hij te boos om iets uit te brengen.
'Ik... ik,' zei ik glimlachend. 'wil heel graag dat je mijn keuken uit gaat.'
'Jou keuken?' vroeg hij spottend, maar zijn handen waren nog altijd tot vuisten gebald en zijn ogen leken poorten naar het vagevuur zoveel woede droegen ze.
'Ja, want ik ben de enige die er wat zinnigs mee doet,' zei ik. 'En nu mijn keuken uit.' Ik legde mijn hand op zijn borst en begon te duwen. 'Auw!' Ik trok mijn hand terug en hield hem onder de koude kraan. 'Je staat letterlijk te koken!' Paul kwam geschrokken binnen rennen gevolgd door Peter en Devon.
'Wat is er aan de hand?' riep Paul overbezorgd.
'Mijn hand is er aan de hand!' zei ik en Devon probeerde verwoed niet te lachen. 'Scot is heet!' Nu schaterde Devon het uit en Peter beet om zijn lip om niet ook te gaan lachen. 'En hij staat te koken van woede en vandaag kook ik en hij wilt de keuken niet uit!' Peter begon rood aan te lopen omdat hij geen adem haalde en Devon stikte bijna.
'Kalm kleine gele ninja,' zei Paul.
'Ik ben geen kleine gele ninja!' riep ik woedend. 'Ik heb verd*mme mijn blauwe band al gehaald en als Scottiedottie niet de keuken uit gaat sla ik hem er uit, maar wel met ovenhandschoen aan want anders verbrand ik me!' Paul keek stomverbaasd van mij Devon die dood ging naar Peter die ook dood ging en naar Scot die met zijn handen gebald en zijn ogen gesloten zijn woede ondercontrole probeerde te krijgen.
Waarom is die jongen zo hee... warm? Ik mocht Scot vooral niet als heet zien, want dan crashte mijn hersenen. Scot is hee... error error!!
'Geef de prinses haar koninkrijk terug,' zei Paul. 'Dan gaan wij terug naar het onze, want de wedstrijd is begonnen.' Scot werd door Peter de keuken uitgesleurd terwijl de andere hem absoluut niet aanraakte. 'Jeetje man het is Iza maar, ze krijgt alleen mijn moeder en stiefvader woedend en een aantal bitches die zich zelf belangrijk vinden, maar dat is niet belan... auw!' Ik keek snel om de deurpost en
zag dat Paul zijn vingers in zijn mond had. 'Kalmeer en koudeer of word kouder of what ever, maar weet dat je blijft staan. Anders verbrand je weer een bank.'