2. De treinreis.

Ik liep over het drukke peron en keek zoekend rond. Perron 9 driekwart spookte het door mijn hooft. Ik duwde mijn karretje voort en keek even naar mijn uil white. In de verte zag ik nog meer kinderen met uilen. Ik liep erheen en zag ze door een muur heen gaan. Ik keek hun moeder verschikt aan en stammelde: 'I-Is d-da-dat p-peron n-negen drie'. Ik kon mijn zin niet afmaken of de vrouw antwoorde: 'Ja, laat me raden je bent nieuw hier? Ik zou het je uitleggen je rent rechtstreeks door de muur en je bent er. probeer maar!' Ik keek naar de vrouw en dacht dat het een grap was. 'Toemaar' zei ze. Ik rende op de muur af. In een flits was ik door de muur heen en stond ik op een druk perron vol kinderen die afscheid namen van hun ouders. Ik stapte de trein in en zocht een lege coupé. Helaas waren ze er niet meer en ging ik zitten bij een meisje met een bruine bobline die zo te zien niet blij was met mijn komst. Ik vroeg 'Is het erg dat ik hier zit?' Ze schudde van nee. Halverwege de treinreis moest ik me omkleden. Ik kwam langs een groepje en zag een jongen met vel blond haar. Ik grijnsde even en liep door. Daarna kleedde ik me om en ging weer in de coupé zitten. Het meisje met de bobline was verdwenen. Na nog een uurtje rijden kwam de trein aan en stond de gigantische reus genaamd rubeus te zwaaien en riep: 'EERSTE JAARS HIEEEER!'Ik liep naar hem toe en wachtte op de andere eerste jaars. Nog geen kwartier later zaten we in de bootjes naar zweinstein.