De waarheid komt aan het licht

Desiree p.o.v

Ik had een lange witte rok aan tot ongeveer aan mijn enkels, met blauwe schoenen eronder. Een blauw shirtje met pofmouwtjes en een zwart strikje in het midden. Er zaten een soort van open mouwen aan, die ik vast had geknoopt bij mijn polsen. In mijn haar had ik een zwart lint met witte rushes eraan. Ik had een krultang in mijn haren gezet, waardoor ze nu golvend over mijn schouders vielen. Ik had een ketting om met een blauwe steen eraan, en donkerblauwe oogschaduw, waardoor mijn ogen intenser leken. Lin had een witte rok aan met verschillende laagjes, die precies bij haar knieën ophield. Bovenaan de rok zat een soort van zwarte brede band, die ingelegd was met studs. Ze had een wit topje aan met twee stukken zwart, in de vorm van een bandje. Aan haar linker arm zat een pofmouw die op de helft van d'r bovenarm begon en eindigde bij haar pols, aan het begin en eind een zwart bandje. Aan d'r rechterarm had ze een handschoen tot aan haar elleboog, zonder vingers, zwart met touwtjes eraan. Ze had een zwarte band om d'r nek, die met een ketting verbonden was met de zwarte band om haar pols. Zwarte oogschaduw, waardoor ook haar ogen intenser leken. We hadden alles uit de kast gehaald. Edward's mond hing open toen hij Lin zag, maar hij herstelde zich weer snel. We reden ongeveer een kwartier totdat we er waren, vanwege Edward's absurde snelheid. Hij nam ons mee naar binnen. Het huis stond midden in het bos. Het was groot, open, met veel ramen. Maar toch vooral huiselijk. Toen we in de hal kwamen zagen we een tv, een bank, een tafel met wat stoelen, en in een hoek, op een verhoging een piano. Jared stond bij de bank, en kwam naar ons toe lopen. Hij nam mij in zich op van top tot teen. 'Jared, alsjeblieft.' zei Edward, terwijl hij even over zijn slaap wreef. Jared keek hem aan en keek toen vlug naar de bank. Hun tv was enorm! Maar dan ook echt enorm. We gingen zitten. Lin en ik naast elkaar, en ieder een jongen naast ons. Toen de film was begonnen legde Edward zijn arm om Lin heen, en Jared zijn arm om mij. Ik ging verzitten en schudde zo zijn arm van me af. Nog geen kwartier later, kwamen Jasper en Emmett binnenlopen door de achterdeur. Hun ogen mooier dan ooit. Eindelijk, onze redders. Jared zette de film op pauze en keek de jongens een voor een hatelijk aan. 'Wat zijn jullie snel terug!' zei Edward. Emmett keek hem aan. 'Ja, het was een stuk makkelijker dan verwacht. Het was zelfs saai.' Hij keek langs Edward heen naar Lin en mij. 'Dees! Lin! Wat doen jullie hier?' Hij keek Jared en Edward aan, en ik zag iets van irritatie in zijn ogen. Opeens was de gespannen lading weg, en heerste er kalmte in het huis. Mijn ogen schoten naar Jasper. Dit gebeurde altijd, als hij in de buurt was. Ik zag Edward snel naar me kijken, en daarna naar Jasper. 'Mogen we erbij komen zitten?' 'Ja!' zeiden Lin en ik in koor. 'Ik trek dit niet. Het is ook altijd weer wat! Kom Edward, we gaan!' Jared trok Edward mee aan z'n arm en stormde naar buiten. 'Waar ging dat over?' Emmett streek met z'n hand door zijn korte haar. 'Geen idee... Laten we Evil Dead gaan kijken.' Hij keek naar Jasper die knikte. We gingen weer op de bank zitten, en Emmett startte de film. Het was een vette film, maar Emmett en Jasper leken allebei teleurgesteld dat Lin en ik niet bang werden. Lin keek naar de muur en slaakte een kreet. Ze vloog naar Emmett, toen weer terug, maar toen ze de enorme spin op de muur weer zag, koos ze toch voor Emmett. Ze zat bijna op zijn schoot, maar dat vond Emmett helemaal niet erg. Ik merkte dat ik zelf tegen Jasper aangekropen was. 'Haal hem weg, haal hem weg!' Emmett streelde Lin over d'r haar en maakte sussende geluidjes, terwijl Jasper de spin in zijn hand pakte en buiten neerzette. Ik rilde. De jongens leken tevreden met onze reactie. Lin en ik zaten nog na te bibberen van de spin, maar al snel waren we allebei heel kalm. Ik flapte mijn gedachten eruit. 'Hoe komt het toch, dat telkens als er een gespannen sfeer is, we altijd heel kalm worden als jij in de buurt bent Jasper? En hoe zit dat met Edward? Die lijkt alles te weten wat we denken? Wat is er aan de hand met deze familie?' Ik gooide gefrustreerd mijn handen omhoog. 'Ja,' zei Lin instemmend. 'Ik wil nu ook wel eens weten wat hier aan de hand is. Vertel het eens jongens.' Emmett en Jasper wisselden een blik van verstandshouding. Jasper stond op en strekte z'n hand uit naar me. 'We willen jullie iets laten zien. Maar jullie moeten zweren het aan niemand te vertellen. Zelfs niet aan Lin's vader.' Ik knikte en pakte Jaspers hand. We liepen met z'n vieren naar buiten. 'Hou je goed vast.' Hoorde ik Emmett zeggen. Ze wierpen ons op hun rug, en ik klemde me aan Jasper vast. Toen vlogen we door de lucht. Ik merkte dat de jongens heel hard aan het rennen waren. De bomen schoten aan ons voorbij, en ik klemde me nog steviger aan Jasper vast. Op het open veld waar ik Jasper de vorige keer tegen was gekomen stopten ze met rennen, en lieten ons van hun rug glijden. 'We zijn vampiers... We zijn enorm sterk, snel, en zoals je hebt gemerkt, ijskoud. Onze ogen veranderen van kleur als we honger hebben, dan worden ze zwart. We leven op dierenbloed, maar soms is het voor Jasper nog moeilijk, hij is nog niet zo lang een "vegetariër" hoe we onszelf noemen.' Lin en ik waren gefascineerd aan het luisteren. Ik liep naar Jasper, die een eindje verderop stond en keek hem aan. Hij keek naar de grond. 'Ben je... bang? Afgeknapt?' Ik legde m'n hand onder z'n kin, en tilde zijn hoofd op. 'Nee, dat ben ik niet.' Ik streelde zijn wang, en hij deed zijn ogen dicht. Emmett was met Lin aan het praten. 'Het is al laat.' Jasper deed zijn ogen open en keek me aan, ik leek te verdrinken in zijn ogen. 'Kom, dan brengen we jullie naar huis. Mag ik vanavond langskomen?' Ik knikte en pakte zijn hand weer vast. We liepen terug richting ons huis, wat niet zo ver was van deze plek. Toen we aan de rand van het bos waren stonden de jongens opeens stil. Lin keek omhoog naar Emmett. 'Wat is er?' 'Jacob Black.' Jasper was gestopt met ademen en keek woedend voor zich uit. Hij zette een stap naar voren en reageerde niet op mijn aanraking. Ik keek Emmett smekend aan. 'Jasper, niet doen! Denk aan het verdrag. Je mag hem met geen vinger aanraken, of we zitten diep in de problemen.' Jasper keek met wilde ogen naar Emmett, en ik moet toegeven dat ik nu toch wel een beetje bang werd. 'Welk verdrag?' piepte ik. 'Dat leggen we vanavond wel uit.' zei Emmett. Ik liep Jasper voorbij, richting het huis. Hij greep me bij m'n arm en keek me smekend aan. 'Jasper laat me gaan! Dit is iets wat ik moet doen.' Emmett greep Jasper vast, en gebaarde dat ik moest gaan. Ik liep naar Jake toe. Toen ik voor hem stond, haalde hij z'n neus op. 'Was je vandaag bij de Cullens?' zijn handen waren aan het trillen. Ik knikte. 'Er is niks mis met ze Jacob.' 'Maar dat stelletje, dat... dat...' Ik keek hem furieus aan. 'Dat stelletje wat? Zeg het dan! Ik weet dat jij het weet!' Hij keek me geschrokken aan en sprak op fluistertoon verder. 'Je weet dat het vampiers zijn, en nog ga je met ze om? Hoe kun je!' Hij stak z'n hand omhoog, alsof hij me een klap wilde geven. Ik zette nog een stap naar hem toe. 'Sla me dan, als je durft.' Ik trok mijn ogen tot spleetjes. 'Ik weet niet wat er gaande is tussen jou en de Cullens, wat het verdrag is waardoor ze je niet mogen aanraken, maar dit gaat me te ver Jacob. Vertel me hoe het zit!' Hij schudde zijn hoofd. 'Wat weet je allemaal over ons?' Het viel me op dat hij in meervoud sprak. 'Niks, alleen dat er een verdrag is, al weet ik niet waarvoor. Als jullie met elkaar leren omgaan, kunnen wij ook weer normaal met elkaar omgaan. Bel me, als je klaar bent om het te vertellen.' Ik stormde het huis in. Lin's vader zou vandaag weer bij Billy blijven, zoals elke zaterdag. Niet veel later hoorde ik Lin ook binnen komen lopen. Ik liep naar m'n kamer, waar Jasper op mijn bed zat. 'Hoe kom jij hier binnen?' vroeg ik hem. 'Door het raam. Eitje.' Hij glimlachte naar me. 'Vertel me over jezelf.' Ik ging naast hem op het bed zitten, en hij begon te vertellen. Dit zou een lange nacht worden.