Toetje beraad

'Dus?' vroeg ik Peter. 'Wat wil je als toetje? IJs taart, pannenkoeken?' Peter keek verlegen weg.
'Ik weet niet,' fluisterde hij. Wat een van de eerste dingen die hij zei op de opmerkingen dat ik te weinig kocht na.
'Serieus je mag kiezen. Wat zou je willen hebben?' vroeg ik. Hij haalde diep adem.
'Wel ik ben dol op fruit,' zei hij. 'Alleen geen...'
'Frambozen,' zei ik glimlachend. Hij knikte.
'Wel Devon houd van heel zoet, maar gaat daarna zeuren dat het te lekker voor zijn figuur is,' zei Peter zachtjes. Ik grinnikte.
'Ik weet waar Paul van houd,' zei ik. 'Waar houd de mysterieuze jongen van die ik nog niet ontmoet heb?'
'Scot?' vroeg Peter. 'Die vind niets lekker. Hij vind altijd wel wat om een opmerking over te maken.'
'Als hij een opmerking maakt over mijn kip, maak ik een kip van hem,' zei ik en Peter schoot in de lach.
'Graag,' fluisterde hij zachtjes.
'Mag je Scot niet?' vroeg ik.
'Wel hij is de knappe, mysterieuze jongen van de school,' zei hij. 'Ieder meisje valt op hem en nou ja ik ben...'
'Zijn pestslachtoffer?' vroeg ik op. Peter keek weg en ik besloot het onderwerp te laten rusten. 'Wat als ik een mango mousse maak?' vroeg ik. 'Of nee, monchou taart met bosbessen en aardbeien.'
'En de onderkant gemaakt van bastonge koek,' zei Peter.
'Afgesproken,' zei ik glimlachend. 'Hoewel Devon nu zeker weten gaat klagen over zijn figuur!'

Zonder iets te zeggen pakte Peter een van mijn boodschappentassen en liep hij mee naar mijn huis.
'Bedankt voor het dragen van de tas,' zei ik toen hij de tas op de keukenvloer zette.
'Wat is hier gebeurd?' vroeg hij. 'Het is zo...'
'Schoon?' vroeg ik. Hij knikte.
'Devon kan weer ademhalen als hij langs de keuken loopt!' zei Peter en ik grinnikte.
'Dan heeft hij de binnenkant van de koelkast nog niet gezien want dan was hij het huis nooit meer ingekomen!' zei ik.
'Je hebt een wonder verricht,' zei Peter. 'Maar ik moet gaan, mijn moeder de boodschappen brengen.'
'Moet je niet naar school?' vroeg ik. Peter schudde zijn hoofd en rende zo'n beetje het huis uit. 'Dat was... apart,' mompelde ik in mezelf terwijl ik de boodschappen in ruimde. Ik besloot alvast de monchou taart te gaan maken en begon met de onderkant van bastogne koek. Daarna was even bezig met de monchou en slagroom kloppen en ik eindigde met het fruit er op te doen. Tevreden met het resultaat wilde ik de taart in de koelkast doen. De bel deed me alleen opschrikken en bijna had ik de taart laten vallen. Snel legde ik de taart veilig in de koelkast en ondertussen werd er ongeduldig door gebeld.
'WAT?!' vroeg ik geërgerd toen ik de deur opent deed. Een nors kijkende jongen stond voor mijn neus. Hij was even stil en bekeek me van top tot teen.
'Ik kom voor Paul,' zei hij.
'Hij is er niet,' zei ik. Ik verwachte dat hij weg zou lopen, maar bleef staan en bekeek me nog eens goed.
'Dus hij heeft eindelijk een slet?' vroeg de jongen.
'Pardon?' vroeg ik verbaasd.
'Je hoorde me goed,' zei hij. 'Zeg hem dat hij zijn troep weg moet halen en dat wanneer hij weer begint te zeiken over dat zijn zusje terug moet komen ik hem de nek omdraai.' Hij draaide zich om en liep weg, mij stomverbaasd achter latend.
Als Scot zich ook zo gedraagt stop ik wormen in zijn spaghetti!