# 011 - Antonella Martinez

Het was klokslag tien uur. Zoals afgesproken zou Zayn me komen ophalen. Ik was al sinds vijf voor tien klaar, net op tijd dus. Ik was geduldig op hem aan het wachten. Lang hoefde ik niet te wachten. Vijf minuten. De bel ging. Ik stond op, zei mijn zusje Dolores gedag en liep dan naar de deur toe die ik opende. "Hey!" begroette ik Zayn vrolijk terwijl ik hem kort omhelsde. "Hello there beautiful! " begroette hij me terug met een complimentje. Ik liet hem langzaam los en bloosde lichtjes. Mijn beste vriend die me verlegen maakte? Normaal gezien zou ik het gewoon weglachen. Eigenlijk had ik niet meer gedaan dan gewoonlijk aan mijn make-up en kledij. Ik ging vroeger wel vaker uit met Zayn. Toen maakte hij ook nooit complimentjes. Zo'n persoon was Zayn eigenlijk niet. Hij zou je in stilte bewonderen. Hij keek me met fonkelende ogen aan. Ik glimlachte kort en trok de deur achter me dicht. Samen met hem liep ik naar zijn auto. Hij hield galant de deur voor me open. "Dankuwel meneer. " zei ik heel beleefd met een grijns op mijn gezicht. "Graag gedaan, mevrouw. " zei hij net zo stijf terug. Hij deed de deur dicht en liep dan naar de bestuurderskant waar hij achter het stuur plaats nam. Al snel startte hij de motor en vertrokken we naar de discotheek waar we vroeger ook altijd samen heen gingen. Plots bedacht ik me iets. Gingen de jongens niet mee? "Waar zijn de jongens?" vroeg ik plots. Ik hoorde Zayn zacht grinniken. "Ik zou geen plaats hebben in de auto met de jongens er nog bij. " merkte hij op. " Ze zijn er al. " Oh, daar had ik nog niet eens aan gedacht over de plaatsen in de auto. Ik knikte kort en keek dan voor me uit tot we er waren. Zo ver was het niet.

We kwamen dus aan en Zayn parkeerde zijn auto. "Moet ik opnieuw portier spelen? " vroeg Zayn met een grijns. Ik schudde mijn hoofd met een brede glimlach op mijn gezicht. " Dat hoeft niet. Meteen moet ik je nog betalen. " grapte ik. Hij grinnikte en stapte uit, net zoals ik dat deed. Ik zag de jongens vanuit de verte al aan de ingang staan. "Anto! " riepen Harry en Louis in koor terwijl ze op me afrenden en me omhelsden. Ik gilde zachtjes terwijl ik hun sterke armen om me heen voelden. Ze verpletterden me haast. Langzaam lieten ze me dan los en grinnikten naar me toen ik naar adem hapte. Ook Niall en Liam begroetten me door me te omhelzen. Maar op een opvallend rustigere manier dan Harry en Louis. Samen met de jongens liep ik de discotheek binnen. Eigenlijk zou ik wat vriendinnen hadden moeten meenemen voor de andere jongens. Achja, de volgende keer dan maar. Wanneer we binnen waren, gingen Zayn en ik onmiddellijk naar de dansvloer. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Louis volgde. De rest van de jongens zag ik naar de bar lopen. Die zouden straks dan wel dansen. Onmiddellijk begon ik mee te bewegen op het ritme van de muziek. Zayn en Louis deden hetzelfde. Al was er duidelijk een verschil tussen de dansstijl van Zayn en Louis. Louis deed allerlei gekke danspasjes waar niemand zelfs aan zou denken. Ik lachte onder het dansen door. Nu was het honderd procent zeker. Ik ging een leuke avond tegemoet.