24. I lie to myself
Mevrouw Plijster komt de tent binnen gestormd en neemt meteen mijn arm vast. “Dat heb je zeer goed gedaan Dawn en dan nog in zo’n situatie.” “Dank u.” Ze bekijkt me nog van kop tot teen, daarna nog Harry en loopt dan weer de tent uit. “Dames en Heren, dat was Harry Potter, nu is het de beurt aan Fleur Delacour!” “Succes.” Ze glimlacht vriendelijk naar me en loopt dan op een drafje naar buiten. Zij versloeg haar Groene Huisdraak door een slaapbezwering te gebruiken, wat haar echter een verbrande rok opbracht. Ook Carlo deed het goed en leidde zijn Zweedse Stompsnuit af met een getransformeerde steen in een hond. Alhoewel het een goed idee was, kon de hond de draak niet meer afleiden en roosterde die Carlo, waardoor die een verschroeide arm en hals opliep. “Dit waren alle vier onze deelnemers! Geef ze nog eens een daverend applaus. Op de eerste plaatst staat Viktor Kruml, samen met … Harry Potter! Op de tweede plaats Carlo Kannewasser en op vier Fleur Delacour! Ik wens alle deelnemers veel succes met het vinden van hun gouden ei.” Iedereen applaudisseert nog even en daarna stormen alle leerlingen opnieuw naar het kasteel om hun overwinningen te vieren.
Het lijkt erop dat iedereen Harry weer lijkt te waarderen, want wanneer we samen de kamer inkomen begint iedereen enthousiast te juichen. “Harry, Harry, Harry!” Hij begint te glimlachen en kijkt lief naar mij. “Dawn, Dawn, Dawn. Ze heeft me goed geholpen.” “Dankje, Harry.” Ze tillen hem met een paar de lucht in, maar wanneer Ron de kamer inkomt, valt iedereen onmiddellijk stil. “Ron..” Ron verbreekt Harry’s zin meteen en begint zelf. “Nee, Harry. Je hoeft niets te zeggen. Ik had je moeten geloven, ik was een sukkel en dat weet ik zelf. Het spijt me.” Harry loopt op hem af, neemt zijn hand vast en drukt zijn borst tegen die van Ron. Een teken van vriendschap. Weer begint iedereen te juichen en de sfeer bij Griffoendor is opper best. “Harry!” Ginny komt op hem afgelopen en kust hem volop op de mond, waarbij Harry verbaasd blijft staan. Meteen draai ik me om en zie ook dat Ron bij Kiki zit met een belachelijke blik in zijn ogen. Ze flirten en zitten de hele tijd stom te lachen. Ik loop naar buiten om mijn gedachten eens op een rijtje te zetten, maar had niet gehoord dat ook Hermelien met me mee komt.
Ik zet me neer op een leuning van een van de trappen en staar naar beneden. “Dawn, wat is er?” “Niet hoor.” Ik kijk op en staar in haar donkerbruine ogen. “Nou ja, Harry.” Ze tipt vriendelijk met haar vuist tegen mijn schouder en helpt me dan van de leuning af. “Zullen we ons even bezig houden met het gouden ei?” “Is een goed idee.” We lopen samen de bibliotheek in en herhalen steeds iedere lijn van de tekst, maar beiden hebben we geen idee wat het zou kunnen betekenen.
De dagen gaan traag vooruit; we gaan van vrijdag naar zaterdag, van zaterdag naar zondag, zonder dat er echt iets op school gebeurt. We wachten gewoon allemaal dinsdagavond af, maar de stress begint wel te komen, want eerst moeten we weten waar we moeten staan om te zien waar het gouden ei ligt. Alhoewel we niet veel kunnen doen vandaag, want Harry heeft zwerkbaltraining. De coach wil dat iedereen in een goede conditie verkeerd, maar waarom dat is de vraag. Harry zoeft heen en weer op zijn bezem het veld over, terwijl ik en Ron staan te kijken. “Wat vind je?” “Je weet dat ik zwerkbal geweldig vind!” “Inderdaad.” Hij lacht en knijpt dan lief in mijn wijsvinger. “Wie we daar hebben.” Ik staar naar de overkant, naar waar hij teken doet en zie Draco naar ons kijken. Hij glimlacht lief naar me, maar wanneer hij Ron naast me ziet staan, verandert zijn blik onmiddellijk. “Ik moet gaan, sorry.” Ik geef hem een kus op zijn wang en loop dan met grote passen het veld af, op weg naar het meer om alles eens op een rijtje te kunnen zetten of gewoon om wat uit te rusten. Daar aangekomen leg ik me op mijn rug op het gras en sluit mijn ogen, om te genieten van het heerlijke zonnetje. Enkele uren later kom ik wakker, waarbij de zon achter de horizon is verdwenen en de maan al hoog tussen de sterren staat.
“Harry, stop! Ik kan niet tegen kietelen.” Hij drukt een kus op mijn bloot gekomen buik en gaat dan naast me zitten. “Het spijt me.” We praten een hele tijd; over serieuze zaken, maar ook over domme dingen waardoor we in hevige lachbuien terecht komen. Even voor het avondmaal zie ik plots Draco achter enkele bomen en struiken opdoemen. Hij kijkt ons met jaloerse, boze ogen aan, maar komt niet dichterbij. Ik kijk Harry recht in zijn ogen aan, schuif op zijn schoot en breng mijn gezicht dichter naar het zijne. Mijn ene arm leg ik achter zijn nek en met mijn andere neem ik heup vast, net op het moment dat hij zijn ene arm op mijn onderrug legt. Wanneer onze lippen elkaar raken, begint mijn lichaam te tintelen. Ik voel hoe zijn tong bij me naar binnen dringt en ik laat hem gewillig begaan, ook al voel ik me schuldig tegenover Draco en Harry zelf, maar vooral tegenover Ginny. We blijven ongeveer een kwartier in elkaar verstrengeld en lopen dan een beetje beschaamd met de situatie naar de grote zaal, waar iedereen ons aankijkt wanneer we binnenkomen. Ze weten niets, maar toch heb ik het gevoel dat ze me met beschuldigende ogen naar me kijken.
Het lijkt erop dat iedereen Harry weer lijkt te waarderen, want wanneer we samen de kamer inkomen begint iedereen enthousiast te juichen. “Harry, Harry, Harry!” Hij begint te glimlachen en kijkt lief naar mij. “Dawn, Dawn, Dawn. Ze heeft me goed geholpen.” “Dankje, Harry.” Ze tillen hem met een paar de lucht in, maar wanneer Ron de kamer inkomt, valt iedereen onmiddellijk stil. “Ron..” Ron verbreekt Harry’s zin meteen en begint zelf. “Nee, Harry. Je hoeft niets te zeggen. Ik had je moeten geloven, ik was een sukkel en dat weet ik zelf. Het spijt me.” Harry loopt op hem af, neemt zijn hand vast en drukt zijn borst tegen die van Ron. Een teken van vriendschap. Weer begint iedereen te juichen en de sfeer bij Griffoendor is opper best. “Harry!” Ginny komt op hem afgelopen en kust hem volop op de mond, waarbij Harry verbaasd blijft staan. Meteen draai ik me om en zie ook dat Ron bij Kiki zit met een belachelijke blik in zijn ogen. Ze flirten en zitten de hele tijd stom te lachen. Ik loop naar buiten om mijn gedachten eens op een rijtje te zetten, maar had niet gehoord dat ook Hermelien met me mee komt.
Ik zet me neer op een leuning van een van de trappen en staar naar beneden. “Dawn, wat is er?” “Niet hoor.” Ik kijk op en staar in haar donkerbruine ogen. “Nou ja, Harry.” Ze tipt vriendelijk met haar vuist tegen mijn schouder en helpt me dan van de leuning af. “Zullen we ons even bezig houden met het gouden ei?” “Is een goed idee.” We lopen samen de bibliotheek in en herhalen steeds iedere lijn van de tekst, maar beiden hebben we geen idee wat het zou kunnen betekenen.
De dagen gaan traag vooruit; we gaan van vrijdag naar zaterdag, van zaterdag naar zondag, zonder dat er echt iets op school gebeurt. We wachten gewoon allemaal dinsdagavond af, maar de stress begint wel te komen, want eerst moeten we weten waar we moeten staan om te zien waar het gouden ei ligt. Alhoewel we niet veel kunnen doen vandaag, want Harry heeft zwerkbaltraining. De coach wil dat iedereen in een goede conditie verkeerd, maar waarom dat is de vraag. Harry zoeft heen en weer op zijn bezem het veld over, terwijl ik en Ron staan te kijken. “Wat vind je?” “Je weet dat ik zwerkbal geweldig vind!” “Inderdaad.” Hij lacht en knijpt dan lief in mijn wijsvinger. “Wie we daar hebben.” Ik staar naar de overkant, naar waar hij teken doet en zie Draco naar ons kijken. Hij glimlacht lief naar me, maar wanneer hij Ron naast me ziet staan, verandert zijn blik onmiddellijk. “Ik moet gaan, sorry.” Ik geef hem een kus op zijn wang en loop dan met grote passen het veld af, op weg naar het meer om alles eens op een rijtje te kunnen zetten of gewoon om wat uit te rusten. Daar aangekomen leg ik me op mijn rug op het gras en sluit mijn ogen, om te genieten van het heerlijke zonnetje. Enkele uren later kom ik wakker, waarbij de zon achter de horizon is verdwenen en de maan al hoog tussen de sterren staat.
“Harry, stop! Ik kan niet tegen kietelen.” Hij drukt een kus op mijn bloot gekomen buik en gaat dan naast me zitten. “Het spijt me.” We praten een hele tijd; over serieuze zaken, maar ook over domme dingen waardoor we in hevige lachbuien terecht komen. Even voor het avondmaal zie ik plots Draco achter enkele bomen en struiken opdoemen. Hij kijkt ons met jaloerse, boze ogen aan, maar komt niet dichterbij. Ik kijk Harry recht in zijn ogen aan, schuif op zijn schoot en breng mijn gezicht dichter naar het zijne. Mijn ene arm leg ik achter zijn nek en met mijn andere neem ik heup vast, net op het moment dat hij zijn ene arm op mijn onderrug legt. Wanneer onze lippen elkaar raken, begint mijn lichaam te tintelen. Ik voel hoe zijn tong bij me naar binnen dringt en ik laat hem gewillig begaan, ook al voel ik me schuldig tegenover Draco en Harry zelf, maar vooral tegenover Ginny. We blijven ongeveer een kwartier in elkaar verstrengeld en lopen dan een beetje beschaamd met de situatie naar de grote zaal, waar iedereen ons aankijkt wanneer we binnenkomen. Ze weten niets, maar toch heb ik het gevoel dat ze me met beschuldigende ogen naar me kijken.
Er zijn nog geen reacties.