Proloog.
Hope you like it
Ken je het gevoel dat alles om je heen je niets meer kan schelen?
Het enige wat op dat moment telt is die ene persoon.
Elke keer als je aan die persoon denkt, verschijnt er onbewust een glimlach op je gezicht.
Je buik begint te kriebelen en je wangen kleuren lichtjes rood als hij of zij je aankijkt.
Je valt in slaap met hem of haar in je gedachten, en zo word je ook weer wakker.
Je dag kan niet meer stuk als die persoon iets lief tegen je zegt.
Elke keer als je gsm afgaat hoop je stiekem dat hij/zij het is, maar je bent teleurgesteld als je ziet dat het iemand anders is.
Wel, dat gevoel heb ik dus nog nooit meegemaakt.
Nog nooit ben ik echt verliefd geweest.
Ik heb al enkele relaties gehad, maar ik voelde niet waar iedereen het over had.
Ik zag hen graag, ja, maar niet op die manier.
En het is ook niet dat ik moeite moest doen om een relatie te krijgen,
want de meisjes vielen letterlijk voor mijn voeten.
Ik moest toegeven, ik zag er ook niet mis uit.
Maar toch, het zat me dwars.
Uiteindelijk heb ik geleerd het te accepteren.
Ik zou geen moeite meer doen om mijn ware te vinden,
ik laat vanaf nu gewoon alles op mij af komen.
Ik zou het ware meisje wel tegenkomen.
Wanneer?
Dat weet ik niet.
Maar op een dag zal ik haar zien en dan weet ik het meteen:
‘Ik heb haar gevonden.’
Reageer (3)
ben nu al zó benieuwd!
1 decennium geledenzal binnenkort lezen xd
Die eerste zinnen zijn sérieuuss waar
abo for sure! xx
1 decennium geledenklinkt leuk (:
1 decennium geledenabo!x