H14

'Zo? Wordt het deze blauwe? Óf deze zwarte? Oooh! Heb je deze groene al gezien? Is die niet prachtig? Hmm? Welke vind jij het leukst? Ik zou voor die groene kiezen... of die blauwe...' Mellissa draait door.
Alleen maar om haar te zieken wijs ik naar de zwarte cape die ze voor mijn neus, samen met een groene en een blauwe, heen en weer schud. Meteen als ik dat doe zie ik Mellissa's teleurstelling.
'De zwárte? Echt? Dat meen je toch niet? Neem dan tenminste die grijze dáár, die heeft tenminste nog een leuk motiefje.' Mellissa maakt een raar gebaar met haar hoofd naar een super lelijke grijze cape met een motief met witte bloemen erop. Dat motiefje is moeilijk "mooi" te noemen, maar Mellissa doet het zonder moeite. Ik kijk even naar haar kleding, jep, ze heeft een rare kleding smaak. Ze heeft knal paarse kleding met daarop paarse schupjes, alsof ze zo veel mogenlijk op Persian wil lijken. Ik lik even langs mijn lippen, ik twijvel niet, ik wijs gewoon weer naar de zwarte. Ik heb geen zin om te praten, nadat Mellissa me deze cape-shop in had gesleurd heb ik mezelf beloofd, niets en dan ook echt niets te zeggen totdat ik weer veilig en wel bij Pursian... al zou Mellissa dan wel door praten....
Teleurgesteld, en teneergesteld kijkt Mellissa me aan. Ze heeft eindelijk door dat ik echt de zwarte zal nemen. Dus brengt ze die naar het dikke oude dametje voor de balie en betaalt de cape. Opgelucht pak ik Mellissa's reserve cape van mijn schouders en geef hem aan Mellissa. Had ik al verteld dat haar cape ook donkerpaars is? Verschrikkelijk... Mellissa geeft me de zwarte en even zegt ze niets. Dan gaat haar mond weer open, mijn heerlijke moment van rust verbrekend.
'Waar zullen we dan nu maar eens heen gaan? Een leuke winkel die leuke kleding stukjes met leuke krullen en bloemen verkoopt?' Ze houd de deur voor me open en praat weer verder,' Of heb je liever dat ik kleding voor je laat maken? Ik wil het liefst zo snel mogenlijk naar Eragon, maar even een pauze is niet erg... Al gaan we dan wel kamperen bij Pursian, want ik kan niet zonder hem.' Snel schud ik mijn hoofd, nee niets laten maken, ik weet wel wat ze dan zou laten maken voor me. Waarschijnlijk iets knalpaarsigs met velle gele bloemen, ik gruwel bij dát idee. Blerg.
'Nee? Nou, nou. Ik dacht echt dat ik je wel tot zo iets kon verleiden... ik zou iets mooi paarsigs voor je laten maken, met misschien gele bloemen? Al op je besluit terug gekrabbelt?' Bingo, geen gele bloemen. Wat is Mellissa toch voorspelbaar.
Ik schud mijn hoofd, voor de zoveelste keer vandaag. En ik kijk rond. De winkelstraat is vrij druk, niet té druk, maar wel drukker dan de dorpjes en steden die ik ken... wacht, ik ken maar één dorpje: het dorpje waar mijn vader.... nee niet aan denken. In deze winkelstraat lopen dus veel meer mensen rond, een stuk of 7, misschien zelfs 10. Ik heb geen zin om te tellen.
Van de mensen glijden mijn ogen naar de winkels. Ik zie vel gekleurde winkels waar Mellissa vast graag naar binnen zou gaan, maar ik loop snel langs die winkeltjes. Ik kijk naar de andere winkeltjes, en duik dan naar rechts, een winkeltje met witte kleren in. Achter me slaakt Mellissa een kreetje van afgunst als ze ziet waar ik op af ga. Maar ik laat me niet afleiden van mijn missie om normale kleding in handen te krijgen. Snel open ik de deur en loop naar binnen. Een vriendelijke oude man kijkt me blij aan, blij dat iemand eindelijk zijn saaie witte winkeltje bezoekt. Ik geef hem een knikje, niet in staat terug te glimlachen, daar heb ik het veel te moeilijk voor. Winkelen is een hell.