H13

Ik kreun, en ik duuw mijn hoofd nog iets steviger tussen mijn knieën. Ik zit in een rare houding, mijn hoofd tussen mijn benen en in mijn nek duuw ik met mijn handen. Met mijn handen kan ik mezelf nog steviger tussen mijn knieën duwen. Terwijl ik zo zit voel ik me ziek, heel erg ziek. Vliegen is afschuwelijk, al vlieg ik toch liever dan dat ik dat hele eind zou moeten lopen, of paardrijden, wat ik trouwens ook nog nooit heb gedaan. Hoe houd Mellissa dit nou uit? We zijn nu iets van 3 dagen op weg, we zijn bezig met dag 3, en het is middag. We zijn geland omdat Mellissa een mantel en schone kleren voor me wil kopen. Tot nu toe heb ik haar reserve mantel gebruikt terwijl we diep in de hemel, in de kou, vlogen. De kleren heb ik ook zeker weten nodig, mijn oude lompen stinken verschrikkelijk. En na wat ik heb gehoord over elven en draken (Mellissa en Pursian) geloof ik dat die extra sterke zintuigen hebben, en daardoor is mijn geur nog belastender voor hen. Ik kreun weer.
'Kom op! Lil! Til je hoofd op en wees blij, het is een prachtige dag voor shoppen!' Mellissa danst om me heen, hoe kan zij nog zo levendig zijn? Hoe durft ze?
Ik til mijn hoofd een héél klein ietsje pietsje klein stukje omhoog om haar boos aan te kijken, maar ik duuw mijn hoofd weer stevig tussen mijn knieën als dat mislukt en een grote vlaag misselijkheid door mijn buik gaat.

'Hoe heb je me toch mee gekregen?' Grom ik terwijl ik met Mellissa's mantel om me heen over de lange stenen straat loop van het dorpje Catheim. Catheim is een dorpje van mensen. Het ligt aan de rand van Du Weldenvarden. Du Weldenvarden, is mij verteld, is het leef gebied van de elven. De dwergen, die schijnen ook te bestaan, leven in de Beorbergen. Terwijl ik deze drie dagen heb afgelegt heb ik meer over dit land gehoord dan in de rest van mijn leven bij elkaar. Mellissa vertelde me over de grote oorlog met Eragon, eerst tegen de urgals en een schim en daarna tegen grote legers met mensen zonder gevoel. Toen hoe hij de nieuwe drakeneieren vond, en daarna hoe hij dapper de slechte koning Galbatorix, en zijn slechte draak Struikan versloeg. Ook heeft ze me verteld over de volkeren, de dwergen en de elven. En ook nog een andere soort, Urgals. Urgals zijn grote wezens die qua postuur op mensen en elven lijken, maar dan met een leerachtige huid en grote hoorns op hun hoofd, ook de meisjes. Mellissa heeft me uitgelegt dat Eragon er voor heeft gezorgt dat de Urgals en de Dwergen nu ook drakenrijders kunnen worden, dat geeft mij een beetje een raar gevoel. Maar hoe goed haar verhalen ook waren, ze hadden mijn grote vlieg angst en misselijkheid niet kunnen verdrijven.
'Het was niet moeilijk!' Mellissa geeft antwoord op mijn vraag, op haar eigen suptiele manier,' Je bent gewoon zwak en ik ben sterk. En je bent ook nog eens makkelijk te verleiden voor mooie kleding. En ik heb het geld.' Mellissa huppelt van blijdschap naast me, ik krijg het gevoel dat ik haar chagereinige moeder ben.
'Juist,' is mijn antwoord. Ik denk nog even na over dat ik zwak ben, dat valt toch ook wel mee? Maar ik schud dat onderwerp van me af, natuurlijk ben ik zwak, ik heb dríe dagen gevlogen, dríe lange afschuwelijke dagen.
'Laten we maar gewoon gaan winkelen,' grom ik.