Living forever 18.2
Jay
Ik werd wakker van Nathan die als een bezetene zijn kast aan het leeg gooien was.
‘Wah doe je?’ vroeg ik slaperig.
‘Ik moet iets vinden,’ zei Nathan in paniek. ‘Het moet hier liggen!’ Hij slaakte een gefrustreerde kreet waardoor ik een stuk wakkerder werd.
‘Ik heb koffie nodig,’ gromde ik en liep naar beneden. Op de trap struikelde ik versuft over mijn eigen voeten waardoor ik languit onderaan de trap eindigde. Siva en Tom kwamen geschrokken aan rennen. ‘Ik heb heel veel koffie nodig,’ concludeerde ik en vermoeid stond ik op. Ik wreef over mijn ogen en liet Tom en Siva verbaasd in de hal staan. Nadat ik een hele pot koffie leeg had gedronken voelde ik me al een stuk wakkerder en toen ik naar boven liep om me om te kleden zag ik dat Nathan zijn kast onderste boven hield in de hoop dat er iets uit zou vallen.
‘Waar zoek je naar?’ vroeg ik.
‘Niet belangrijk,’ mompelde Nathan terwijl hij de rest van zijn kamer begon te door zoeken.
‘Als het niet belangrijk is waarom hield je dan je kast ondersteboven?’ vroeg ik koppig.
‘Het is niet belangrijk voor jou,’ zei ik. ‘Het is een ijzeren bal, ongeveer zo groot als een tennisbal.’
‘O, die zat in je schoen!’ zei ik.
‘Ja, die,’ zei Nathan en hij rende naar me toe waarbij hij eerst over wat daarvoor de inhoud van zijn kleding kast was geweest struikelde. ‘Waar is hij.’
‘Ik hen absoluut geen idee,’ zei ik. Draaide me om en liep rustig naar mijn kamer om me om te kleden.
‘Maar hoe wist je dan dat hij in mijn schoen zat?’ vroeg ik.
‘O ik wilde die schoen van je lenen,’ zei ik schouderophalend. ‘Maar mijn voet paste er niet in door die bal.’
‘Die past er ook niet in zonder de bal,’ zei Nathan en ik keek bedenkelijk van zijn voeten naar de mijne.
‘Daar kwam ik ook achter toen ik die bal er uit had gegooid,’ zei ik. ‘Misschien ligt hij onder je bed?’ Nathan rende weer weg en toen ik mijn hoofd om de deur stak zag ik dat hij zijn bed op tilde. ‘Die jongen moet een hobby krijgen!’
‘Ik heb hem! Dank je! Dank je!’ Met de bal in zijn hand sprong hij op me af, rende naar beneden en viel net als ik van de trap af.
Reageer (1)
Ik moest echt lachen bij dat laaste
1 decennium geleden