87. || Rainbows ||

"Oké, ik zal t' onthouden." grijnsde hij en draaide zijn hoofd richting het raam. Hij keek naar buiten en hield zich stil. Ik volgde zijn voorbeeld en liet mijn hoofd tegen de ruit vallen. Vaagjes zag ik huizen aan me voorbij gaan, maar even later dommelde ik in.
Ik schrok wakker toen de trein met een luid kabaal begon af te remmen en even later stilstond. "Kom je Niall?" ik keek op en keek recht in zijn chocolade bruine ogen. Door hem te zien alleen al begon ik te glimlachen. Ik mompelde een 'ja' en stond op. Justin gaf me mijn tas aan en liep voor me de trein uit. Ik sprong ook de trein uit en zuchtte even diep toen de frisse wind langs mijn haren woei. Het perron was druk en mensen liepen alle kanten op. Het was half zes en mijn buik protesteerde om verder te gaan zonder eerst iets te eten. "Vliegveld is die kant op." zei Justin verbaasd toen ik in de tegengestelde richting liep. "Eten is daar." zei ik zonder hem aan te kijken en keek als gehypnotiseerd naar de BurgerKing. Ik liep door en het boeide me niet of Justin achter me aan liep of niet. Nu was even alleen het eten belangrijk. Justin is 60% de reden waarom ik 's morgen mijn bed nog altijd uit kom. 39% is mijn liefde voor eten en 1% is omdat ik naar de wc moet. "NI-AAALL!" zeurde Justin achter me. Maar ik hoorde het slechts vaag achter me en reageerde er niet op. Ik moest nu eerst mijn maag gerust stellen. Justin kwam later wel. Ik liep de burgerking in en ging vrolijk door naar de mevrouw achter de balie en bestelde een burger en een milkshake. Samen met mijn dienblad ging ik aan een tafeltje zitten en begon te eten. De smaak verspreide zich door mijn mond en mijn maag was tevreden met het maal.