86. || Rainbows ||

"N-nee natuurlijk niet." stotterde man. Maar begon daarna toch licht te grijnzen. Het leek me geen onaardige man. "Nee echt niet!" riep Justin en begon zijn broek ook aan te trekken. De man schudde grinnikend zijn hoofd. "Weet je wat, ik hoef het niet te weten." mompelde hij. Justin liep rood aan. Waarschijnlijk een late reactie op wat er net gebeurd was. Ik pakte snel alle spullen bij elkaar en stapte langs de man het wc-hokje uit. Justin volgde me al struikelend en de man wierp ons nog een hopeloze blik toe voor hij in het hokje verdween. "Waarom had je de deur niet op slot gedaan?" siste ik naar Justin toen we weer tussen de mensen doorliepen opzoek naar een plekje. Als er iemand was die ons niet had opgemerkt, had ie dat nu wel. Omdat mijn maag belachelijk hard gromde. "Sorry hoor... Gewoon vergeten." fluisterde hij terug. Ik keek hem even boos aan, maar toen hij zo onschuldig als een puppy terug keek begon ik te lachen. We hadden twee lege plaatsen gevonden en gingen daar zitten. "Wat is er grappig?" vroeg Justin terwijl ik nog steeds lachend mijn gitaartas neerzette. "Vind je het niet ironisch dat die man net op dat moment binnen kwam vallen?" vroeg ik hem nog lachend. Hij keek even bedenkelijk en begon toen langzaam te grijnzen. "Nu je het zegt...." zei Justin zachtjes. Hij grijnsde nu breeduit en leek zich te bedenken hoe lollig de zonet nog beschamende situatie was. "Dat gezicht van die man was geniaal!" besefte hij en leek het weer helemaal voor zich te zien. "Haha en hij dacht echt dat wij, oh mijn god! Whahahaaa!" riep ik lachend. Justin lachte nog even maar keek toen weer heel serieus. "Had je dat gedaan dan?" hij keek me sluw aan. Ik stopte met lachen en keek hem scheef aan. "In een wc-hokje?" vroeg ik ter verduidelijking. Hij knikte. "Alleen als het niet anders zou kunnen..." antwoordde ik eerlijk en bloosde.