'Hey Dev,' riep mijn broer toen we het tankstation binnen kwamen lopen. De jongen achter de toonbank grijnsde en keek toen verbaasd naar mij. 'O dit is mijn zusje Iza.'
'Wel Iza ik ben Devon,' zei lachend en ik schudde hem de hand. 'Dus Paul gaat nu eindelijk stoppen met zeuren over dat zijn kleine zusje terug moet komen of dat hij haar anders uit Frankrijk terug sleurt het hele huis in rampenstaat achterlatend.'
'Dat laatste heeft zij al gedaan,' zei Paul grijnzend. Hij haalde zijn telefoon tevoorschijn.
'Hoe kom jij aan foto's?' vroeg ik verbaasd.
'Ma stuurde ze toen ik er naar vroeg. Ze dacht dat ik pa was en ik wilde weten hoe erg ik je moest "straffen",' zei Paul grijnzend. 'Wat ik nu ook ga doen. Een chocolade muffin voor mevrouw.' Ik schoot in de lach en Paul liet Devon de foto's zien. Devons ogen werden steeds groter en ik schoot in de lach.
'Jij bent zeker weten familie van Paul,' zei hij. 'Geen twijfel mogelijk.' Hij gooide Paul zijn telefoon weer toe terwijl Paul vier pakjes sandwiches uit een rek pakte en een chocolade muffin er bij zette.
'Wat wil jij hebben?' vroeg hij en ik pakte een sandwich met eiersalade uit een rek.
'Goede keus die is het lekkerst,' zei Devon.
'Niet met ham is het lekkerst,' zei Paul.
'Moordenaar,' siste Devon en ik schoot in de lach.
'Dat word geen kip met pesto vanavond denk ik,' zei ik en Paul keek me geschrokken aan.
'Maar... maar...' begon hij. 'Dit is zo gemeen!'
'Kook jij vanavond?' vroeg Devon. Ik knikte. 'Dan eet ik inderdaad liever geen kip, maar als jullie het eten vind ik het niet erg.'
'En als ik ham eet?' vroeg Paul verontwaardigd. Ik grijnsde.
'Volgens mij moet jij nog afrekenen,' zei ik tegen Paul toen hij een van de pakjes sandwiches open wilde maken. Zuchtend pakte hij zijn portemonnee en rekende af. Ik pakte mijn sandwich en meteen had Paul mijn hand beet. Met grote ogen keek hij naar de smiley tatoeage* die op mijn hand zat.
'Sinds wanneer heb jij een tatoeage?' vroeg hij streng en ik keek hem onschuldig aan. Lachend trok Devon ineens Pauls T-shirt omhoog waar een ik een tatoeage zag, maar ik kon niet zien wat het was want Paul had zijn shirt alweer naar beneden getrokken.
'Volgens mij heb jij niets te zeuren over tatoeages,' zei Devon lachend. Ik keek hem dankbaar aan.
'Je reageerde tenminste beter dan Mark,' zei ik. 'Die wilde mijn hand afhakken.'
'Mark?' vroeg Devon.
'Mijn moeders vriend,' zei ik. 'Enorme eikel, maar je had zijn gezicht moeten zien toen hij de voordeur opendeed. Wel je weet wat hij zag je hebt de foto's gezien.' Devon schoot in de lach.
'Dat had ik inderdaad graag willen zien,' zei hij.
'Heb je nog een tatoeage?' vroeg Paul ineens.
'Ja op mijn kont,' zei ik en Pauls ogen werden groot. Het duurde even voordat hij door had dat ik hem in de maling nam. Ik schoot in de lach en Paul schudde zijn hoofd.
'Ik koop nog eens een muffin voor je,' gromde hij. Wat mij en Devon nog harder deed lachen.
Reageer (1)
Waarom schrijf jij zo leuk? Ik ben jaloers
... Ik ben trouwens ook wel benieuwd wat voor een tatoeage Paul heeft.
1 decennium geledenZou het zielig vinden als het de naam van zijn ex is.
Ik hoop dat er meer mensen gaan reageren en een abo nemen, want dit verhaal is echt goed!(:
Xo