Lotte

Lotte van Dast:

Na het avond eten gingen mijn ouders en broertje een heel stuk wandelen. Ik wachte tot ik zie niet meer kon zien. 'Ze zijn weg! Dan kan ik nu de bonbons openen!' Ik opende de doos. Er zit een briefje in. Wat zou er in staan? Ik opende het briefje:

"Liefste Lotte, ik hou echt zielsveel van jou! Zou je mijn vriendin willen zijn? Xxx Niall."

OMG! Hij vraagt of ik zijn vriendin wil zijn? Natuurlijk wil ik dat! Ik pak mijn telefoon en rende weer naar de afgelegen hangplek. Ik keek in mijn contacenlijt bij de letter N. Ik drukte op Niall en belde hem.

"Hey Lotte, hoe is het?"
"Hey Nialler, met mij gaat het goed!"
"Uhm... Lotte."
"Ja Niall ik wil jou vriendin zijn." Ik hoorde zachtjes een blijdschap gilletje van Niall.
"Wanneer ga je weer naar Nederland?"
"We gaan morgen al." Ik voelde een traan achter mijn ogen prikkelen. Ik wil hier niet weg! Dan is de afstand met Niall nog groter!
"Heb je Skype?"
"Ja tuurlijk. Wat is jouw naam?"
"Mijn naam is: NiallHoran. Aan elkaar."
"Die van mij is: LotteVD. Ook aan elkaar."
"Kan ik nu nog naar je toe komen?"
"Uhm, mijn ouders en broertje zijn een stuk aan het wandelen. Maar ik vind het goed."
"Oké dan kom ik er gelijk aan! Tot zo."
"Tot zo, ik hou van jou Nialler!"
"Ik hou nog meer van jou Lot."

En de verbinding was weer weg. Ik had een kei leuk idee! Ik rende terug naar de caravan en pakte cola, chips, de bonbons, kaarsjes en glazen. Ik was weer terug naar de verlaten hangplek. Ik legte alles klaar en deed de kaarsjes aan. *pling*

"Ik sta weer op de parkeerplaats. Moet ik naar de caravan of de verlaten hangplek? X."

"Kom maar naar de verlaten hangplek! Ik heb een verrassing. X."

Na 2 minuten kwam Niall eraan. 'En wat vind je ervan?' 'Het is prachtig!' Hij keek met glinsterringen in zijn ogen naar mij. 'Krijg ik nog een kus?!' Vroeg ik met een lief stemmetje. Hij drukte zijn lippen zachtjes tegen die van mij. Mijn hart maakte een liefdes sprongetje. 'Kom dan gaan we wat drinken en eten!' 'Jammie eten!' Na dat we ons glas cola op hadden ging ik tegen hem aan liggen. 'Ik ga je missen.' Zei ik zacht. 'Ik jou ook.' Zei hij zachtjes terug. Ik begon een klein beetje te huilen. 'Wat is er?' 'Ik wil gewoon niet terug, zo is er nog een grotere afstand tussen ons.' 'Sshhtt rustig maar! Het komt allemaal wel goed.' Ik luisterde naar de beat van zijn hart. Ik stopte met huilen en gaf hem een kus. 'Ik hou van jou!' 'En ik hou ook van jou!' Mijn moment werd weer verstoord door mijn telefoon die afging. Ik kreeg een berichtje van mijn ouders:

"Waar ben je? We maken ons doodongerust!"

'Mijn ouders zoeken me ik moet terug.' 'Oké ik bel je nog wel.' Hij gaf me nog een kus op mijn mond en liep daarna zachtjes weg. Ik gooide de kaarsjes en de andere spullen weg. Ik zag de caravan al in de verte. Ik liep er naar toe toen mijn moeder uit de caravan kwam springen en me in een knuffel greep. 'Waar was je? Ik was echt ongerust!' 'Ik zat gewoon bij de hangplek.' 'Kom maar naar binnen dan gaan we gelijk naar bed.' 'Hoelaat is het dan?' 'Het is al half 12.' Heb ik dan zolaat met Niall daar gezeten? Ik liep de caravan binnen, ging op bed liggen en viel toen snel in slaap.