Beste broer van de wereld

Ik liep mijn slaapkamer in en zag tot mijn grote verbazing dat hij veranderd was.
'Ieder jaar rond kerstmis maakte ik het meer naar jou leeftijd, zodat het bij je zou passen als je weer thuis kwam,' zei Paul zachtjes. 'Een kamer van een negenjarige past nou niet echt bij mijn 17 jarige zusje.'
'Thanks, Paul,' zeg ik verbaasd en voel me schuldig dat ik niet eerder gekomen ben. 'Waar heb ik jou aan verdient?' Paul grijnsde en omhelsde me.
'Zal ik je spullen pakken? Dan kan jij je kamer verkennen,' zei hij en liep al weg om mijn spullen te halen. Ik liep de kamer in en deed de stekker van de lichtjes slinger in het stopcontact en het licht uit. Ik hoorde Paul de trap op komen, maar ik bleef naar het betoverende tafereel kijken.
'Het is prachtig Paul,' zei ik zachtjes. Ik draaide me om en vloog hem om de hals waardoor hij mijn tassen moest laten vallen.
'Ik ben blij dat je het mooi vind,' grijnsde hij trots. Hij liet me los en liep naar de hoek die ik nog niet bekeken had. Er stond een klein simpel houten bureau en een kast. 'Dit is het beste,' zei Paul lachend. 'Er zit een holte achter de muur tussen ons huis en het andere huis in waardoor je kast een stuk dieper is. Ik volgde hem verbaasd en zat dat hij gelijk had. Je kon nu twee stappen mijn kast in zetten. Aan de ene kant kon je kleding hangen en aan de andere kant lagen op planken tekenspullen, smiley stickers en cd's.
'Deze tekenspullen heb ik nooit gekocht!' zei ik verbaasd. 'Ze zijn ook nooit gebruikt!' Paul keek me onschuldig aan.
'Ma belde dat je was weg gelopen dus ik wist dat je zou komen...' begon hij. 'Ik heb je al in geen 8 jaar een verjaardagcadeautje gegeven of kerstcadeautjes. Dus ik dacht...'
'Dat had je niet hoeven doen, dat weet je toch?' zei ik verbaasd en ik knuffelde hem weer. 'Ik weet echt niet waarmee ik jou verdient heb!' Ik pakte een cd en mijn ogen werden groot.
'Hey monday?' zei ik verbaasd. 'Deze had ik nog niet!'
'Dat wist ik,' zei Paul. 'Dat schreef je in een van je e-mails.'
'Dat je dat onthouden hebt!' zei ik verbaasd. 'Ik heb alleen niets voor jou.' Paul tilde me op in een omhelzing en trok me dicht tegen zijn borst.
'Het is al genoeg dat je hier bent, Smiley,' fluisterde hij zachtjes. 'Ik heb je zo gemist!' Ik bungelde met mijn voeten boven de grond en voelde me helemaal warm worden van zijn worden en mijn bijnaampje.
'Ik heb jou ook gemist,' zei ik zachtjes. 'Maar ik ga je toch iets terug geven!' Paul zuchtte. 'Wat dacht je er van als ik morgen kook!' Hij begon te grijnzen en zette met terug op de grond.
'Alleen als we jou pesto kip eten,' zei hij. 'Pa eet waarschijnlijk niet mee dus het word ons tweeën.'
'Afgesproken,' zei ik en hij grijnsde.
'O wacht,' zei hij teleurgesteld. 'Morgen komen er vrienden van me.'
'Dan kook ik toch ook gewoon voor hen,' zei ik glimlachend.
'Dan kan je wel voor 16 man koken!' zei Paul.
'Hoeveel mensen heb je uitgenodigd?' vroeg ik verbaasd.
'Drie.'