Chapter 4

And I can't find my breath, can we just say the rest with no sound?
      Het was nog geen uur later toen Harry me van zich af duwde en rechtop ging zitten. Zijn ogen scanden de kamer en bleven hangen op mijn gezicht.
      'Lou, what is going to happen to us now?' fluisterde hij en ik zuchtte en haalde mijn schouders op. Het verbaasde me nog dat ik hier zo rustig onder kon blijven. Mijn beste vriend had me gezoend, had verteld dat hij van me hield en ik? Ik was er gewoon op in gegaan. Ik vroeg me af of ik het Eleanor moest vertellen, zou ze het begrijpen? Ze wist hoe close ik en Harry waren, al vanaf het allereerste begin. Harry en ik hoorden samen. Mijn adem stokte in mijn keel toen ik die woorden dacht. Harry en ik, hoorden samen. Zoals de fans dat ook zagen, zo zag ik het ook, nu. Harry's ogen boorden zich in de mijne, alsof hij zich afvroeg wat ik dacht. Alsof hij het uit mijn ogen kon lezen glimlachte hij voorzichtig.
      'Larry Stylinson is real,' fluisterde hij toen en ik knipperde met mijn ogen. Was Larry Stylinson echt? Zou dat ooit kunnen? Ik hield mijn adem in terwijl Harry weer ging liggen. Het puntje van zijn neus raakte de mijne, zijn warme aden botste tegen mijn lippen. Hij was zo dichtbij en toch, op een of andere manier, kon ik mezelf er niet toe dwingen om nog dichterbij hem te gaan liggen. Hoe graag ik het ook wilde, ik moest eerst met Eleanor praten, ze moest dit weten.
      'It can't be real,' fluisterde ik uiteindelijk en Harry lachte. Zijn ogen lichtten op en hij bewoog naar me toe. Zijn lippen bleven op enkele millimeters van de mijne steken. Hij aarzelde. Zijn aarzeling liet mij aarzelen. Voor misschien een halve minuut wisten we geen van beide wat te doen, maar toen nam ik een besluit. Simpel en snel.
      'I-' Harry snoerde me de mond door alsnog zijn lippen op de mijne te drukken en dit keer aarzelde ik niet eens. Zijn lippen voelden zo veel beter dan die van Eleanor. En ik wist precies sinds wanneer dat gevoel was op komen zetten.

      'Loueeh!' gilde Harry door het appartement. Lachend stapte ik de badkamer uit. Eleanor was net naar huis en Harry kwam net thuis. Ik snoof en rook de bekende geur van eieren met spek. Kennelijk had Harry een goede bui. Ik volgde mijn neus naar de keuken en ja hoor, daar stond hij, met een bord in zijn handen. Ik grijnsde en ging aan de keukentafel zitten. Harry plaatste het bord voor me en ging tegenover me zitten. Hij keek me afwachtend aan, terwijl ik een hap nam. Ik kauwde er langzaam op terwijl ik naar zijn gezicht staarde. Zijn ogen waren groen vandaag. Licht en helder. Zijn lange wimpers raakten zijn junbeenderen lichtjes toen hij knipperde. Hij kreeg een geweldige glimlach op zijn lippen en mijn ogen verplaatsten zich naar zijn krullen. Hij had ze, zoals altijd naar links gekamt en aan de rechterkant gewoon onaangeroerd gelaten. Zijn ogen lichtten op toen hij over zijn lippen likte en ik onbewust op mijn eigen lip beet. De kuiltjes in zijn wangen werden zichtbaar toen hij echt lachte.
      'You're staring, you know that?' vroeg hij lachend en ik schudde wild mijn hoofd. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek hem toen weer aan.
      'Sorry,' fluisterde ik en Harry lachte alleen maar harder, waarna hij opstond en naar de koelkast liep. Ik volgde hem met mijn ogen en nam hem in me op. Waar was ik mee bezig? Maar voor ik ook maar weg kon kijken had Harry zich al weer omgedraaid en haalde zijn hand door zijn krullen. Hij plaatste een glas op tafel en schonk hem vol met jus d'orange. Hij schoof het naar me toe en vulde toen een tweede glas. Ik sloeg mijn ogen neer en negeerde de vreemde kriebel in mijn onderbuik. Dit kon niet gebeuren, niet nu. Niet morgen of volgende week. Niet over een maand, nooit.
      'So, how was your day off with El yesterday?' vroeg Harry om mijn gepeins te onderbreken. Ik knipperde met mijn ogen en dacht even na.
      'It was fun,' antwoordde ik toen en schoof mijn bord van me af. Ineens had ik geen honger meer en maakte het onderwerp Eleanor me misselijk. Harry keek me vragend aan, alsof hij elk detail wilde weten. Ik zuchtte en negeerde het verlangen om hem aan te raken.
      'Fun? Just fun?' Ik knikte snel en stond op, klaar om de keuken uit te rennen. Harry greep mijn hand in het voorbij gaan en keek me bezorgd aan.
      'Please let go of me?' piepte ik, vechtend tegen de kriebels in mijn buik. Harry's ogen verwijden zich en hij grijnsde voor hij mijn hand los liet. Voor ik me ook maar om kon draaien plaatste hij zijn hand op mijn wang. Zijn vingertoppen duwde tegen de huid van mijn gezicht, dwong me om hem aan te kijken.
      'Why won't you tell me? Are you-' Harry's woorden bleven steken. Zijn ogen rolde bijna uit hun kassen voor hij me los liet en de keuken uit rende. Ik hoorde de voordeur dicht vallen en met een trillerige zucht liet ik me op de grond zakken. Dit was zo fout.
---
Sorry dat het even duurde, mijn Zarry heeft nu gewoon even de prioriteit. Ik hoop dat jullie het nog snappen en dat het nog de moeite waard is, hihi
jullie reactie's maken me zoo blij!
xo