5.

‘Liv, we zijn er zo. Zal ik je chauffeur bellen?’ Jason keek haar vragend aan, hij gunde Tom niet eens een blik waardig. ‘Graag. Dank je .’ Liv bedankte haar bodyguard die terug naar zijn plaats ging. Vanaf het moment dat hij netwerk zou hebben, zou hij de chauffeur van Liv bellen. ‘Zo zo, een persoonlijke chauffeur.’ Tom floot zachtjes om haar te paaien wat niet echt lukte. ‘Het geld moet ergens heen.’ Gedurende de hele vlucht hadden Tom en Liv de hele tijd gebabbeld. Het ging over vanalles en nog wat, over beroemd zijn, over fans, over familie… Bij dat laatste was Liv best wel jaloers geweest op de band die Tom met zijn tweelingbroer had, ze was nooit echt close geweest met Chloe. Tom keek fronsend naar Liv, hoezo was nu weer zo’n diva terwijl ze een uur geleden nog honderduit vertelde over haar hond? Tom kreeg echt geen greep op haar, op haar steeds wisselend humeur. De ene keer was ze lief en toen was ze weer een echte Hollywoodbitch. Zo nu ook met de opmerking over het geld. Tom wist zeker dat ze maar deed alsof het haar interesseerde, ze was volgens hem niet zo. Hij had gelijk, Liv deed alsof het haar iets kon schelen maar eigenlijk was het totaal niet zo. Normaal keek niemand door haar masker heen maar Tom wel. Bij Tom liet ze haar masker zelf vallen, ze liet zich zo meesleuren door Tom zijn enthousiasme dat ze soms vergat hooghartig te doen. Opeens begon iedereen te klappen, een teken dat de piloot het vliegtuig veilig aan de grond gekregen had. Liv stond op en pakte haar handbagage waarna ze samen met Tom, gevolgd door haar bodyguard, naar de uitgang gingen. ‘Het was fijn je te kennen.’ Liv keek naar Tom toen ze haar koffer gevonden had tussen de andere koffers op de band. ‘Ik ben er zeker van dat ik je wel weer tegen kom.’ Tom keek lachend op door Liv zijn opmerking, ze had ook echt alles door. ‘Zeker en vast.’ Tom knipoogde en nam toen afscheid van haar. Nog 2 dagen en hij zou haar weer zien alleen wist Liv dit niet, nog niet.