4. De aanval

Remus
Het is inmiddels een paar dagen na volle maan. Hij denk terug naar de avond voor de volle maan, toen Tonks langs kwam. Hij twijfelt er aan of het wel goed was. Het heeft haar echt pijn gedaan.
Het is echt beter voor haar zo, daar komt ze vanzelf wel achter.
Toch voelt het niet goed. Maar hij heeft geen keus, Tonks verdient een beter iemand. Iemand die ongevaarlijk is, en niet iedere maand in een monster verandert. Dat zal ze zelf ook wel inzien. Misschien niet meteen, maar over een wat langere tijd wel. En toch voelt het verkeerd, hoe zeker hij ook weet dat dit beter is. Er klopt iemand aan.
Hij opent de deur. Het zijn Nathalie en Lotte, de beste vriendinnen van Tonks. Hij is meteen gespannen. Waar komen zij voor? Voor zover hij weet, weten Nathalie en Lotte niet waar hij woont. En toch zijn ze hier. Waarschijnlijk heeft Tonks het hen dus verteld, en misschien heeft Tonks hen ook verteld wat er met haar is. Waarschijnlijk, eigenlijk. Hoewel Lotte en Nathalie het vast goed bedoelen, heeft hij niet zo'n zin om met hen erover te moeten praten. Het voelt al zo verkeerd.
'Hoi Nathalie, Lotte, waar komen jullie voor? Kom binnen,' besluit hij te zeggen, hij kan moeilijk iemand wegsturen.
'Het gaat over Tonks,' zegt Lotte.
Daar was hij al bang voor. Wat moet hij zeggen? Hetzelfde als wat hij Tonks verteld heeft? Dat is het beste.
'Ga zitten, willen jullie wat drinken?'
Hij voelt zich nogal ongemakkelijk.
'Nee, ik hoef niets,' zegt Nathalie.
'Ik ook niet,' zegt Lotte.
Hij gaat zitten, en wiebelt ongemakkelijk heen en waar.
'Remus, Tonks heeft ons verteld wat er gebeurt is, maar we begrijpen je standpunt niet. Het slaat nergens op, begrijp je niet hoe het voelt voor haar?' vraagt Nathalie.
'Nathalie, geloof me, het is beter zo. Heb je enig idee wat ik haar aan zou doen? Weet je hoe mensen over mijn soort denken? Wat zouden ze op haar werk van mij vinden? Schouwer zijn betekent heel veel voor haar.'
'Waarom dan? Wat voor problemen hebben mensen met jou?' vraagt Lotte, 'Daar begrijp ik echt niets van.'
'Dat is altijd al zo, mensen zijn bang voor weerwolven, er is een wet waardoor we onmogelijk werk kunnen vinden en dat soort dingen... Daarbij ben ik ook gevaarlijk. Ik zou haar kunnen vermoorden, als ik geen drankje op heb met volle maan. Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik haar iets aan zou doen. Ze ziet vanzelf wel in dat het het niet waard is, ze hoeft geen verschoppeling te worden voor mij. Ik denk niet dat er veel meer over te zeggen valt.'
'Remus, dan kunnen we misschien beter gaan, maar Tonks gaat je niet opgeven. Ze is een doorzetter, en ze houdt echt van je,' zegt Nathalie.
'Tot ziens,' zegt Remus tegen hen als ze naar de deur lopen.
Niet veel later hoort hij een harde schreeuw van buiten, gevolgd door een akelig bekende lach. Bellatrix! Hij rent naar buiten, zijn toverstok gereed om haar aan te vallen.
'Ah, ons weerwolfje komt ook. Het wordt nog gezellig hier,' lacht Bellatrix, 'Misschien moeten we mijn lieve nichtje ook maar eens uitnodigen.'
Remus begrijpt het meteen, Bellatrix wil Tonks vermoorden. Ze heeft al eerder geprobeerd via Lotte en Nathalie bij Tonks te komen, en dat was gelukt ook. Tonks is toen bijna dood gegaan, ze had het net overleefd. Misschien moet hij Tonks toch waarschuwen... Bellatrix is niet alleen, ziet hij nu, Dolohov, Rodolphus, Rabastan, en nog een paar gemaskerde mensen zijn er ook. Dat zijn er te veel voor hen drie. Lotte is redelijk goed in verweer tegen de zwarte kunsten, maar Nathalie is in haar vijfde jaar op school getraumatiseerd, en raakt meestal helemaal in paniek als ze verweer tegen de zwarte kunsten moet doen. Hij weet dat omdat hij al in dat jaar naar Hogwarts is gekomen.
'Expecto patronum,' mompelt hij, terwijl hij denkt aan Tonks, alleen aan haar.
De gedachte aan haar is gelukkig genoeg om de zilveren wolf uit zijn toverstok te laten springen. Het is geen weerwolf, een gewone wolf. Tonks heeft een weerwolf als patronus.
Ga naar Tonks. Vertel haar dat we hier aangevallen worden door dooddoeners! We hebben haar nodig!

Tonks
Ze is in het huis van haar ouders, op haar eigen kamer. Ze woont niet natuurlijk niet meer bij haar ouders, nu ze al 23 is en heeft een eigen huis, maar ze komt nog graag bij haar ouders langs, en blijft daar slapen. Ze heeft haar ouders nog niet verteld over wat er is. Zou ze dat moeten doen of niet? Misschien... Maar wat zouden haar ouders er van vinden? Haar moeder is bang voor weerwolven. Ze heeft geen idee waarom, maar het is zo. Dat wordt nog wat, als ze een patronus nodig heeft. Ze gaat op haar bed liggen. Ze is op het moment nogal ongelukkig. Dat is ze eigenlijk altijd nu. Ze voelt de tranen weer opkomen. Zo gaat het de hele tijd. Huilen, niet huilen. Met iemand praten, huilen. Ineens wordt de kamer gevuld met licht. Ze kijkt op. Het is een patronus, een wolf. Remus! De wolf begint te praten met zijn vriendelijke, maar bezorgde stem.
'Tonks, Nathalie en Lotte zijn hier. Bellatrix en wat dooddoeners vallen ons aan. We hebben hulp nodig!'
De patronus verdwijnt, en het is weer donker. Ze moet helpen! Bellatrix zou hen vermoorden, de mensen om wie ze het meest geeft! Bellatrix heeft als eens eerder geprobeerd om via Lotte en Nathalie bij haar te komen. Alleen waar zijn ze? Ze besluit dat ze het best bij Remus huis kan beginnen, daar zijn ze waarschijnlijk. Ze verschijnselt naar Remus' huis toe. Ze hoort geschreeuw, en Bellatrix' bekende lach. Hier moet het zijn.
'Remus! Lotte, Nathalie!' schreeuwt ze.
'Zo, dus mijn nichtje komt ook langs?' lacht Bellatrix krankzinnig, 'Weet je ons vorige gevecht nog?'
Tonks weet hun vorige gevecht nog heel goed. Bellatrix versloeg haar. Maar niet dit keer! Ze mag emotioneel gezien dan gebroken zijn, ze laat niemand aan Lotte en Nathalie komen.
'Wilde je de twee modderbloedjes en de weerwolf beschermen?' lacht Bellatrix.
'Je. Blijft. Van. Hen. Af!' schreeuwt Tonks, en ze stuurt een goedgemikte lamstraal in Bellatrix' richting, die er meer op wijst dat ze tegen Bellatrix ingaat dan dat ze er echt Bellatrix mee verslaat. Bellatrix houdt de spreuk moeiteloos tegen.
'Niet goed genoeg,' pest Bellatrix, 'Je moet wat meer kunnen om mij te verslaan.'
Het maakt Tonks boos, nog bozer dan ze al was. Ze vuurt de ene vloek na de andere op Bellatrix, ze kan heel goed duelleren. Ook toen ze nog op school zat was ze al de beste uit haar jaar. Daarom is het ook niet vreemd dat zij schouwer is geworden, hoewel zij de laatste toegelaten schouwer is. Ze zijn heel kieskeurig. Maar hoe goed ze ook kan duelleren, Bellatrix is ook echt heel goed.