Nep?

Sanne was weer in de badkamer. Ze pakte spullen, dat kon je horen vanuit Sanne's slaapkamer. Billie zong en speelde op de gitaar. Mike en Tré waren nog steeds bezig met het kijken van tekeningen. Er leek geen eind aan te komen, maar ze leken het fascinerend te vinden. Nog steeds klonk er gerommel vanuit de badkamer. Ik had nog steeds mijn voeten op het bureau. Ik keek naar Tré. Hij lachte en wees op een tekening. 'Look, Mikey. That's you!' zei hij lachend tegen Mike.
Opeens stopte het gerommel in de badkamer en een diepe zucht was hoorbaar. Ik zag dat Tré opkeek. 'Tré,' zei ik. 'Go talk to her.' Mike keek naar Tré en knikte kort. Ik verbaasde mezelf door te praten tegen de helden van Green Day alsof ze normale mensen waren. Zoals ik. Of jij. In elk geval, dat ik zo durfde te praten alsof ze niet beroemd waren. Tré lachte. Hij stond op en ging naar de badkamer.

Beste lezer/lezeres. Hier komt een kort stukje, dat Sanne de ik-persoon is, omdat Manon dan nog steeds bij Billie en Mike is. Enjoy!


Ik zuchtte. Diep. Ik hoorde Manon iets tegen Tré zeggen, maar ik was te ver weg om het te kunnen verstaan. Ik ging even tegen de muur aan staan en zakte op de grond. Ik trok mijn knieën op en leunde er met mijn ellebogen op. Dit kon gewoon niet waar zijn. Dit is gewoon allemaal een droom. Allemaal nep.
Ik hoorde voetstappen. De deur ging ietsje open en Tré kwam binnen. 'Hi,' zei hij. 'What you're doing there?' Ik zuchtte en giechelde tegelijk. 'I really don't know.' Tré ging naast me zitten. 'What do you don't know?' vroeg hij, met moeite om uit zijn woorden te komen. 'This is going to sound weird,' begon ik. Ik hoopte maar dat hij me kon snappen. 'I don't know if this is... Real.' Tré glimlachte en keek me rustig aan. Oh man. Dit bedoel ik nou. Dit is niet echt. 'Look,' zei hij. 'I didn't know I had a fan like you. I mean, the most people love Billie or Mike. They're the most noticed ones. On stage. And I'm... Just the drummer.' Ik geloofde mijn oren niet. Wat zei hij nou voor een onzin over zichzelf? 'Oh no.' zei ik. 'You're not 'just the drummer'. You're the best drummer in the punk rock genre!' Ik hoopte dat ik maar een beetje overtuigend klonk. Nou, mijn stem sloeg over, dus ik denk het wel. 'Thanks,' zei Tré, maar toch zag ik niet veel overtuiging in zijn ogen. 'But, you're in doubt if this is real?' Tré keek me aan met een vragende blik. Ik knikte langzaam. Ik hoorde dat Billie 'Good Riddance' aan het spelen was op mijn kamer. Eén van de liedjes die mij zoveel zelfvertrouwen had gegeven.
Ik voelde Tré's vingers onder mijn kin. Zachtjes werd mijn hoofd zo gedraaid dat we elkaar aankeken. Langzaam, echt heel langzaam, ging zijn hoofd naar de mijne. 'If this was a dream,' begon hij. 'Should you feel this?' Hij kwam nog dichter bij, en ik wierp nog één laatste blik in zijn ogen voordat ik mijn ogen sloot. Felblauw.


Beste lezer/lezeres. We gaan nu weer verder in Sanne's kamer, dus de ik-persoon is weer Manon. Enjoy!

Billie had een paar nummers gespeeld. Mike was Sanne's kamer een beetje aan het verkennen, nadat hij de tekeningen goed had bestudeerd. En ik, ik zat nog steeds op mijn plek. De gitaar stond alweer op zijn standaard. 'Can you draw, Manon?' vroeg Mike aan mij, spelend met een pen. 'Well,' zei ik bescheiden. 'I can draw. But..' Ik kwam niet verder. 'Catch.' Mike gooide de pen waarmee hij speelde naar mij toe. Na een poging tot de pen vangen, viel hij toch op de grond. 'Draw me.' zei Mike en hij ging in een pose staan die je aan het lachen maakte. Billie lachte en ging erbij staan. Ik grinnikte en zette de pen op een stuk papier en zette de eerste paar lijnen.