-10-

Licia pov.

‘Niall, doe eens rustig.’ Probeer ik maar. ‘Rustig? Rustig?!’ Schreeuwt hij terug. Ik houd hem aan zijn arm vast zodat hij stil blijft staan. Hij kijkt me met betraande ogen aan. ‘Liam mag, Louis gaat, Zayn kan ook nog wel, maar Harry?’ hij went zijn hoofd af en ik laat zijn arm los. Ik kijk rond en zie dan pas dat we ergens bij een bankje staan. Hij laat zich neerploffen en ik ga naast hem zitten. ‘waarom Harry?’ herhaalt hij. Ik kijk hem raar aan. Waarom zou dat niet mogen? Hij ziet mijn blik en zucht. ‘Harry is op en top en womenizer. Ik heb hem nog nooit een langere relatie zien hebben dan 2 dagen. Daarna laat hij alle meisjes met een gebroken hart achter en gaat fluitend naar de volgende.’ Mijn ogen worden steeds groter. Niall kijkt me aan. ‘ik wil niet dat Emilia zich voor de rest van haar leven op jouw kamer opsluit door haar liefdesverdriet.’ In een keer begrijp ik de hele situatie iets beter. Ik zie bij hem de tranen weer komen. Ik zucht vol medelijden en geef hem een knuffel. De tranen stoppen maar niet met stromen en ik bijt zenuwachtig op mijn lip. Wat the hell moet ik nu doen. Hij houdt me steeds steviger vast. ‘ik wil niet dat Harry haar pijn doe, Licia. Maar ik kan het haar ook niet verbieden.’ Ik frons nadenkend mijn wenkbrauwen. ‘Ik snap dat Emilia haar eigen leven wilt bepalen maar je kan haar wel advies geven.’ Ik voel hem nee knikken doordat ik zijn honingblonde haren in mijn nek voel kriebelen. ‘dat is het niet.’ Hoor ik hem fluisteren. ‘wat is het dan Nialler?’ fluister ik terug. Ik hoor dat zijn snikken langzaam stopt. Hij slikt hoorbaar. ‘ik vind zelf iemand leuk’ fluistert hij nog zachter. En ik zucht ‘dan wordt het inderdaad niet makkelijker op.’ Fluister ik terug. ‘ik denk dat je maar eens met Emilia moet gaan praten Nialler.’ Ik laat hem los terwijl hij me nog steeds stevig vasthoud. ‘uhm, Niall?’ hij schrikt en laat me ook los. Mijn wangen beginnen een beetje te kleuren en ook achter de natte strepen van de tranen die over zijn wangen rolden beginnen zijn wangen een beetje te gloeien. ‘dan uh… ga ik denk ik maar eens…’ ik knik voorzichtig. ‘bedankt.’ Zegt hij terwijl hij opstaat. Ik wuif zijn bedankje weg. ‘je kunt altijd naar me toe komen, Horan.’ Hij grijnst een klein beetje. ‘daar houd ik je aan, Tomlinson.’ Ik grinnik zacht en hij rent weg. Ik zucht en laat mijn hoofd naar achter vallen. Ik begin Niall toch niet leuk te vinden?